<p class="ql-block">宋代陳與義《秋夜》</p><p class="ql-block">中庭淡月照三更,白露洗空河漢明。</p><p class="ql-block">莫遣西風(fēng)吹葉盡,卻愁無(wú)處著秋聲。</p> <p class="ql-block">宋代楊萬(wàn)里《秋涼晚步》</p><p class="ql-block">秋氣堪悲未必然,輕寒正是可人天。</p><p class="ql-block">綠池落盡紅蕖卻,荷葉猶開最小錢。</p> <p class="ql-block">唐代王維《秋夜獨(dú)坐》</p><p class="ql-block">獨(dú)坐悲雙鬢,空堂欲二更。</p><p class="ql-block">雨中山果落,燈下草蟲鳴。</p><p class="ql-block">白發(fā)終難變,黃金不可成。</p><p class="ql-block">欲知除老病,唯有學(xué)無(wú)生。</p>