<p class="ql-block">1</p><p class="ql-block">松風(fēng)吹解帶,山月照彈琴。</p><p class="ql-block">——唐·王維《酬張少府》</p><p class="ql-block">松間的清風(fēng)輕輕吹拂,解開(kāi)衣帶,倍感舒爽自在;山間的明月靜靜照耀,正適合悠然彈琴。這句詩(shī)寫出了遠(yuǎn)離喧囂、與自然相伴的寧?kù)o和灑脫。</p><p class="ql-block">2</p><p class="ql-block">吹耳松風(fēng)靠藜杖,敞衣山月岸綸巾。</p><p class="ql-block">——宋·釋德洪《贈(zèng)許秀才》</p><p class="ql-block">倚著藜杖,聽(tīng)松間清風(fēng)拂過(guò)耳邊;披散衣裳,在皎潔山月下瀟灑系著頭巾。一派自在從容,仿佛自己就是這山中的主人。</p><p class="ql-block">3</p><p class="ql-block">月落烏啼霜滿天,江楓漁火對(duì)愁眠。</p><p class="ql-block">——唐·張繼《楓橋夜泊》</p><p class="ql-block">月亮西沉,烏鴉啼叫,寒霜布滿天空;面對(duì)江邊楓樹和漁船燈火,愁緒滿懷,難以入眠。夜色清冷,心情也隨之沉寂。</p><p class="ql-block">4</p><p class="ql-block">溪風(fēng)吹卻白云去,添得他山一抹青。</p><p class="ql-block">——明·陳鎰《題湖山十景 其一 翠屏晚對(duì)》</p><p class="ql-block">溪邊的風(fēng)吹散了白云,遠(yuǎn)山因此多了一分青翠。風(fēng)動(dòng)云散,山色更顯清新,心境也隨之明朗。</p><p class="ql-block">5</p><p class="ql-block">秋山入簾翠滴滴,野艇倚檻云依依。</p><p class="ql-block">——唐·張志和《漁父》</p><p class="ql-block">秋日的山色透進(jìn)簾來(lái),青翠欲滴;小船??堪哆叄贫涞痛?,依依相伴。寧?kù)o的畫面中,人與自然和諧共存。</p><p class="ql-block">6</p><p class="ql-block">坐想微風(fēng)過(guò)荷葉,夢(mèng)成疏雨滴梧桐。</p><p class="ql-block">——宋·蘇泂《熱》</p><p class="ql-block">靜坐時(shí),想象微風(fēng)吹過(guò)荷葉的清涼;入夢(mèng)后,好似聽(tīng)見(jiàn)稀疏雨點(diǎn)滴在梧桐葉上。夏日的煩熱被這清幽的想象漸漸化解。</p><p class="ql-block">7</p><p class="ql-block">凌波仙子生塵襪,水上輕盈步微月。</p><p class="ql-block">——宋·黃庭堅(jiān)《王充道送水仙花五十支》</p><p class="ql-block">她像仙子踏水而來(lái),羅襪微微沾濕,身姿輕盈,在朦朧月色下漫步。這句詩(shī)把水仙花比作仙子,清雅脫俗。</p><p class="ql-block">8</p><p class="ql-block">那堪更被明月,隔墻送過(guò)秋千影。</p><p class="ql-block">——宋·張先《青門引·春思》</p><p class="ql-block">怎能忍受,明月偏又把隔墻秋千的影子送到眼前。孤寂的夜里,連光影都牽動(dòng)著心事。</p><p class="ql-block">9</p><p class="ql-block">馬蹄踏水亂明霞,醉袖迎風(fēng)受落花。</p><p class="ql-block">——元·劉因《山家》</p><p class="ql-block">馬蹄踏過(guò)溪水,攪亂了水中倒映的霞光;醉意朦朧,迎風(fēng)而立,衣袖接住飄落的花瓣。山間生活,恬淡而自在。</p><p class="ql-block">10</p><p class="ql-block">山月不知心里事,水風(fēng)空落眼前花,搖曳碧云斜。</p><p class="ql-block">——唐·溫庭筠《夢(mèng)江南·千萬(wàn)恨》</p><p class="ql-block">山月不懂人的心事,水風(fēng)無(wú)故吹落眼前的花,連碧云都斜斜地飄蕩。天地雖大,卻無(wú)人能懂這份孤獨(dú)。</p><p class="ql-block">11</p><p class="ql-block">晚風(fēng)庭院落梅初。淡云來(lái)往月疏疏。</p><p class="ql-block">——宋·李清照《浣溪沙·髻子傷春慵更梳》</p><p class="ql-block">晚風(fēng)吹過(guò)庭院,梅花剛開(kāi)始飄落;淡云飄浮,月光稀疏灑落。春夜的寂靜中,透著淡淡的憂傷。</p><p class="ql-block">12</p><p class="ql-block">蟬蛻塵埃外,蝶夢(mèng)水云鄉(xiāng)。</p><p class="ql-block">——宋·張孝祥《水調(diào)歌頭·泛湘江》</p><p class="ql-block">如同蟬蛻離開(kāi)塵埃,超然物外;又像莊周夢(mèng)蝶,逍遙于水云之鄉(xiāng)。拋卻世俗煩惱,心境豁達(dá)自在。</p><p class="ql-block">13</p><p class="ql-block">一卮芳酒,一襟清淚,寂寞西窗雨。</p><p class="ql-block">——金·元好問(wèn)《青玉案·落紅吹滿沙頭路》</p><p class="ql-block">一杯美酒,一衣淚水,獨(dú)坐西窗,看冷雨飄灑。寂寞深入心底,無(wú)人可訴。</p><p class="ql-block">14</p><p class="ql-block">滿城煙水月微茫,人倚蘭舟唱。</p><p class="ql-block">——元·楊果《小桃紅·滿城煙水月微?!?lt;/p><p class="ql-block">滿城煙水朦朧,月色微茫,有人倚著小船,輕聲歌唱。夜色寧?kù)o,歌聲中卻帶著一絲悵惘。</p><p class="ql-block">15</p><p class="ql-block">楊柳風(fēng)柔,海棠月淡,獨(dú)自倚闌時(shí)。</p><p class="ql-block">——元·薩都剌《小闌干》</p><p class="ql-block">楊柳風(fēng)輕柔,海棠月色淡,獨(dú)自倚欄遠(yuǎn)望。風(fēng)輕月淡,心事卻無(wú)人知曉。</p><p class="ql-block">16</p><p class="ql-block">水天清、影湛波平。魚翻藻鑒,鷺點(diǎn)煙汀。</p><p class="ql-block">——宋·蘇軾《行香子·過(guò)七里瀨》</p><p class="ql-block">水天一色,清澈平靜,波光如鏡。魚兒躍出水面,白鷺點(diǎn)綴著朦朧的沙洲。萬(wàn)物生動(dòng),寧?kù)o而美好。</p><p class="ql-block">17</p><p class="ql-block">日照虹霓似,天清風(fēng)雨聞。</p><p class="ql-block">——唐·張九齡《湖口望廬山瀑布泉》</p><p class="ql-block">陽(yáng)光照耀下,瀑布如彩虹般絢爛;天空清澈,好似能聽(tīng)見(jiàn)風(fēng)雨之聲。自然之壯美,令人震撼。</p><p class="ql-block">18</p><p class="ql-block">西樓暮,一簾疏雨,夢(mèng)里尋春去。</p><p class="ql-block">——金·元好問(wèn)《點(diǎn)絳唇·長(zhǎng)安中作》</p><p class="ql-block">暮色中的西樓,細(xì)雨如簾,夢(mèng)中仍在尋找春天的蹤跡。雨聲入夢(mèng),春去無(wú)痕,只余惆悵。</p><p class="ql-block">19</p><p class="ql-block">星稀河影轉(zhuǎn),霜重月華孤。</p><p class="ql-block">——宋·張孝祥《臨江仙·試問(wèn)梅花何處好》</p><p class="ql-block">星辰稀疏,銀河漸轉(zhuǎn);寒霜濃重,月光孤寂清冷。長(zhǎng)夜將盡,天地間一片寂靜。</p><p class="ql-block">20</p><p class="ql-block">煙暖雨初收,落盡繁花小院幽。</p><p class="ql-block">——清·納蘭性德《南鄉(xiāng)子·煙暖雨初收》</p><p class="ql-block">雨剛停歇,輕煙暖融,小院中花已落盡,更顯幽靜。春去匆匆,唯有安寧相伴。</p><p class="ql-block">21</p><p class="ql-block">水隔淡煙修竹寺,路經(jīng)疏雨落花村。</p><p class="ql-block">——宋·楊徽之《寒食寄鄭起侍郎》</p><p class="ql-block">隔水望去,淡煙中隱約可見(jiàn)修竹掩映的寺廟;路徑穿過(guò)細(xì)雨潤(rùn)澤的落花村莊。一路清寂,如詩(shī)如畫。</p><p class="ql-block">22</p><p class="ql-block">水墨畫疏窗,孤影淡瀟湘。</p><p class="ql-block">——清·納蘭性德《木蘭花慢·立秋夜雨送梁汾南行》</p><p class="ql-block">疏窗上雨痕如水墨畫,孤影與瀟湘夜雨一樣清冷朦朧。秋夜獨(dú)處,離愁與雨聲交織。</p><p class="ql-block">23</p><p class="ql-block">收燈庭院遲遲月,落索秋千翦翦風(fēng)。</p><p class="ql-block">——明·楊慎《鷓鴣天·元宵后獨(dú)酌》</p><p class="ql-block">元宵收燈后,庭院月色遲遲不褪;秋千空蕩,微風(fēng)輕拂。繁華過(guò)后,寂靜最惹人思量。</p><p class="ql-block">24</p><p class="ql-block">人靜也,一聲吹落江樓月。</p><p class="ql-block">——元·白樸《駐馬聽(tīng)·吹》</p><p class="ql-block">夜深人靜時(shí),一聲笛音悠揚(yáng),仿佛吹落了江樓上的月亮。笛聲清越,夜空寧?kù)o,心境也隨之空明。</p><p class="ql-block">25</p><p class="ql-block">醉月悠悠,漱石休休,水可陶情,花可融愁。</p><p class="ql-block">——元·吳西逸《蟾宮曲·山間書事》</p><p class="ql-block">醉臥月下悠然自得,枕石聽(tīng)泉心曠神怡。流水可滌蕩心懷,花香可消解愁緒。山居生活,寧?kù)o美好。</p><p class="ql-block">26</p><p class="ql-block">花香滿園,花蔭滿地,夜靜月明風(fēng)細(xì)。</p><p class="ql-block">——元·許有壬《鵲橋仙》</p><p class="ql-block">花香彌漫小園,花影鋪滿地面,夜靜月明,微風(fēng)輕細(xì)。幽香與清影交織,宛如夢(mèng)境。</p><p class="ql-block">27</p><p class="ql-block">一枕新愁,殘夜花香月滿樓。</p><p class="ql-block">——清·項(xiàng)鴻祚《減字木蘭花·春夜聞隔墻歌吹聲》</p><p class="ql-block">新愁縈繞,難以入眠;夜將盡時(shí),花香彌漫,月光灑滿小樓。心緒紛雜,天地卻一如往常清美。</p><p class="ql-block">28</p><p class="ql-block">一聲羌笛無(wú)人見(jiàn),無(wú)數(shù)梅花落野橋。</p><p class="ql-block">——元·王冕《梅花》</p><p class="ql-block">一聲羌笛幽幽,不見(jiàn)吹笛人,只有無(wú)數(shù)梅花靜靜飄落野橋。笛遠(yuǎn)花落,寂寞唯有風(fēng)知。</p><p class="ql-block">29</p><p class="ql-block">半溪明月,一枕清風(fēng)。</p><p class="ql-block">——元·徐再思《殿前歡·釣臺(tái)》</p><p class="ql-block">半溪流水映明月,一枕悠然伴清風(fēng)。置身自然,心無(wú)所系,連夢(mèng)境也染上瑩澈與安寧。</p><p class="ql-block">30</p><p class="ql-block">槐陰別院宜清晝,入座春風(fēng)秀。</p><p class="ql-block">——金·元好問(wèn)《虞美人·槐陰別院宜清晝》</p><p class="ql-block">槐蔭下的別院適宜沐浴白日清光,春風(fēng)入座,清秀明爽。閑坐此間,心神俱凈。</p><p class="ql-block">31</p><p class="ql-block">秋景有時(shí)飛獨(dú)鳥,夕陽(yáng)無(wú)事起寒煙。</p><p class="ql-block">——宋·林逋《孤山寺端上人房寫望》</p><p class="ql-block">秋日寂寥,偶有孤鳥飛過(guò);夕陽(yáng)閑靜,寒煙悄然升騰。空曠之中,連鳥和煙都成了意境。</p><p class="ql-block">32</p><p class="ql-block">荻花秋,瀟湘夜,橘洲佳景如屏畫。</p><p class="ql-block">——五代十國(guó)·李珣《漁歌子·荻花秋》</p><p class="ql-block">荻花飄蕩的秋夜,瀟湘靜謐如詩(shī),橘洲美景宛若畫屏。天水相映,人如置身畫中。</p><p class="ql-block">33</p><p class="ql-block">酒醒寒驚夢(mèng),笛凄春斷腸,淡月昏黃。</p><p class="ql-block">——元·喬吉《水仙子·尋梅》</p><p class="ql-block">酒醒時(shí)寒意驚破幽夢(mèng),笛聲凄婉令人心碎,淡月昏黃,更添迷茫。尋梅不見(jiàn),卻逢冷月孤笛,愁緒叢生。</p>