97人人操人人叉|色五月婷婷俺也去|久热福利在线视频|国产一区在线资源|日本无遮挡一区三区|操碰免费在线播放|国内A片成人网站|黄片无码大尺度免费看|欧美亚洲一二三区|8090碰人人操

《金剛般若》塵緣照見錄

路過

<p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">圖片:網(wǎng)絡(luò)</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">文字:路過</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">音樂:網(wǎng)絡(luò)</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">序……</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">般若花開,情塵絮落,如來如去如煙。 </p><p class="ql-block" style="text-align:center;">露電光陰,偏教縛住癡纏。 </p><p class="ql-block" style="text-align:center;">金剛劍破琉璃界,照大千、盡是真緣。 </p><p class="ql-block" style="text-align:center;">笑浮生,執(zhí)手相看,原是心蓮。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">(一)北平秋深·舊書肆的驚鴻 </p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">民國廿年秋,琉璃廠舊書肆的桐葉鋪了滿階。穿香云紗旗袍的蘇家小姐纖指拂過《金剛經(jīng)》刻本,忽然停駐在“凡所有相,皆是虛妄”八字朱砂批注旁。墨香里恍惚見著那人——三年前清華園荷塘畔,戴金絲眼鏡的先生握著她的手教寫小楷,鏡片后的眸光比月色還清亮。</p><p class="ql-block ql-indent-1">“明漪可知?如來二字非指世尊,乃是諸法實(shí)相?!彼菚r(shí)總愛這般開場(chǎng),任鋼筆尖在洋紙上洇出墨痕,“譬如我此刻執(zhí)你手,溫暖觸感似真,究其根本不過地水火風(fēng)暫聚。”</p><p class="ql-block ql-indent-1">后來戰(zhàn)火逼近北平,他隨軍校南遷前夜,將這部宋刻本塞進(jìn)她行囊?;疖囌酒阉圾Q時(shí),她攥著婚書看他漸成黑點(diǎn),竟不知此去竟是十年離散。</p><p class="ql-block ql-indent-1">直至某個(gè)孤燈夜雨讀至“過去心不可得”,忽然痛哭失聲——原來那些刻骨相思,早如經(jīng)中所說“如露亦如電”,連痛楚都是緣起性空的幻戲。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">(二)金陵月冷·秦淮河的水影 </p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">金陵夫子廟前的秦淮畫舫,總在戌時(shí)亮起絳紗燈。程家二公子握著麗人酥手賭酒時(shí),忽見那支嵌寶鎏金梳篦墜入香爐,濺起星火如瀑。</p><p class="ql-block ql-indent-1">“都說金玉良緣堅(jiān)牢?”名喚晚晴的女子笑指熔化的金梳,“公子且看,這般燒熔了不過半掬灰燼,何況人口中的永不相負(fù)?”</p><p class="ql-block ql-indent-1">他后來避居雞鳴寺讀經(jīng),某夜見“如來者,無所從來,亦無所去”一句,驀然想起那夜河燈明滅。伊人容顏映著水波顫動(dòng),分明近在咫尺,偏如經(jīng)中所說“如夢(mèng)幻泡影”——看似有情卻本空寂,所謂金梳盟誓,究竟不過心識(shí)流轉(zhuǎn)的妄念。</p><p class="ql-block ql-indent-1">自此方知《金剛經(jīng)》說的“應(yīng)生無所住心”,不是絕情斷愛,而是在情愛中了了分明,不執(zhí)不滯。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">(三)滬上弦斷·爵士樂里的休止 </p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">上海百樂門的鋼琴師總在爵士樂休止符里參詳“無住生心”。白俄情人娜塔莎每曲終了必要追問:“你愛我可如貝多芬愛永恒?”</p><p class="ql-block ql-indent-1">某夜他彈奏《月光》時(shí)忽得奇悟——琴鍵按下是緣起,抬手是性空,所謂永恒不過相續(xù)的生滅。就像娜塔莎昨夜哭濕的貂皮領(lǐng),今朝又笑著簪上新到的茶花,恰合了“過去心不可得”的妙諦。</p><p class="ql-block ql-indent-1">戰(zhàn)亂中她登上赴舊金山的郵輪,臨行贈(zèng)他玳瑁殼鋼筆:“你說情緣如露電,我卻偏要執(zhí)著?!彼S浦江濁浪翻涌,忽然懂得經(jīng)中“法尚應(yīng)舍,何況非法”——原來放下不是拋棄,而是如江海容納百川卻不執(zhí)一水。</p><p class="ql-block ql-indent-1">至此方才明白,當(dāng)年在爵士樂休止符里體會(huì)的空寂,正是生起萬千妙有的本源。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">(四)姑蘇霜重·寒山寺的蕉葉 </p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">姑蘇寒山寺的比丘尼妙常,原是上海灘富商如夫人。剃度那日跪誦“一切有為法,如夢(mèng)幻泡影”時(shí),十八歲舊事倏忽現(xiàn)前——大紅喜服抱著戀人的絕命書,翡翠鐲磕在棺木上迸裂如心碎。</p><p class="ql-block ql-indent-1">如今她為情困女子解劫,總指庭前芭蕉:“你道蕉葉千重密,層層剝開可見真心?”某日滬上來的旗袍婦人哭訴丈夫變心,她輕叩經(jīng)案吟道:“如來所說三千大千世界,即非世界,是名世界——你執(zhí)的夫妻世界,本是假名安立,何必認(rèn)作實(shí)有?”</p><p class="ql-block ql-indent-1">忽見婦人腕間熟悉的碎玉鐲,方知是故人之女。三十年塵緣輾轉(zhuǎn),竟應(yīng)了“一切有為法,如夢(mèng)幻泡影”的偈子。</p><p class="ql-block ql-indent-1">夜雨敲窗時(shí),她見經(jīng)本上昔年淚痕猶在,忽然笑悟——當(dāng)年痛徹心扉的離別,不過是百千萬劫中的一念妄動(dòng)。正如經(jīng)中所言:“如來說諸心,皆為非心,是名為心。”</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">(五)香港霧濃·維多利亞港的舟 </p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">南渡香江的程先生總在薄扶林道寓所望海。那日撿得落難蘇姓女子的荷包,竟掉出半頁《金剛經(jīng)》殘箋——“如我解佛所說義,無有定法名阿耨多羅三藐三菩提”。</p><p class="ql-block ql-indent-1">原來她正是當(dāng)年北平舊書肆的蘇小姐,十年離散后各自婚嫁,竟又在異鄉(xiāng)重逢。她丈夫歿于滇緬公路,他太太病逝香港淪陷時(shí),兩個(gè)滄桑人對(duì)著維多利亞港的霧汽讀經(jīng)。</p><p class="ql-block ql-indent-1">“如今才懂‘應(yīng)無所住而生其心’?!彼奢啛艋疠p笑,“當(dāng)年若嫁了你,未必不是怨偶;而今錯(cuò)過,反成了心頭的朱砂痣。”他指著海面碎金般的月光道:“正如此刻波光,你說它是有卻轉(zhuǎn)瞬即逝,說是無又分明耀眼——情緣亦如是,何必執(zhí)著得喪?”</p><p class="ql-block ql-indent-1">忽見遠(yuǎn)處天星小輪沒入霧中,恰似《金剛經(jīng)》所言:“如筏喻者,法尚應(yīng)舍,何況非法?!?lt;/p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">跋……</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">浮生聚沫,情塵影事,般若舟橫煙水。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">露電光陰,終照徹琉璃地。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">任千劫浪翻云涌,不改月華清輝。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">笑癡兒女語,縛心纏縛,總歸空諦。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">舊歡新怨處,如來如去,盡是妙明真意。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">莫問三生,但看碧潭澄霽。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">落花飛絮俱含道,翠竹黃花禪機(jī)。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">待回眸、滿目青山皎皎,白云無際。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">———(后記)———</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">這些塵緣故事流轉(zhuǎn)至今,終究應(yīng)了《金剛經(jīng)》“一切圣賢皆以無為法而有差別”。我們所以為的驚心動(dòng)魄,在般若觀照下不過心光幻影;但真空妙有又不礙繁花滿樹,所以仍見有情人攜手走過烽火路,仍聽佛前喃喃祈愿——只是這回,他們懂了“無住生心”的妙諦。</p><p class="ql-block ql-indent-1">就像經(jīng)中說的“如來說世界,非世界,是名世界”,世間情愛何嘗不是如此?看似纏縛實(shí)則解脫,仿佛迷途原是歸程。唯有當(dāng)人心如金剛能破一切相,又不壞世間法,方能在萬丈紅塵中既深情又超然,既入世又出世,真正體會(huì)“色不異空,空不異色”的中道妙義。</p><p class="ql-block ql-indent-1">大抵民國那年月的離合悲歡,特別適合用《金剛經(jīng)》來參詳。亂世浮生恰如露電,反倒照見情緣本質(zhì)的空性;而正因?yàn)榱酥招?,那些?zhí)著反而顯得格外珍貴——就像明知水墨畫留不住真山水,仍要費(fèi)盡心思暈染煙霞,此中癡絕處,正是般若智慧的另一種顯現(xiàn)。</p><p class="ql-block"><br></p>