97人人操人人叉|色五月婷婷俺也去|久热福利在线视频|国产一区在线资源|日本无遮挡一区三区|操碰免费在线播放|国内A片成人网站|黄片无码大尺度免费看|欧美亚洲一二三区|8090碰人人操

遇見古詩詞

山丹百合

古詩詞創(chuàng)作講堂 <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">山丹百合/手機(jī)拍攝</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">時間/乙巳年癸未月乙未日</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">地點(diǎn)/香河園文化中心</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">今天,2025年7月25(周五)日,上午9點(diǎn),在香河園地區(qū)文化中心聆聽了喬長柱老師題目為《寫好詩詞的法門》的講座。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">  喬長柱,1951年4月生,北京市延慶區(qū)人。早年參軍,畢業(yè)于北京師范大學(xué)。國家機(jī)關(guān)干部,曾在北京市政府部門、國家部委等單位工作。中華詩詞學(xué)會、北京詩詞學(xué)會會員,創(chuàng)作詩詞作品千余首,各類刊物、書籍發(fā)表500余首,著《自得集》一卷。</span></p> <p class="ql-block">喬長柱老師的《寫好詩詞的法門》講座干貨滿滿,聽完很受啟發(fā)。</p><p class="ql-block">老師沒有空談理論,而是結(jié)合具體詩詞案例,把寫詩填詞的關(guān)鍵技巧講得透徹又好懂,比如:作詩的基本要求,作詩所遵循的原則,立意三要四法,既具體又實(shí)用,真感覺都是法寶。特別是所選示例,都很有說服力,又切實(shí)際。整個講座從頭到尾都是實(shí)實(shí)在在,沒有虛的,沒有空談。</p><p class="ql-block">現(xiàn)場氛圍也很輕松,老師時不時穿插自己的創(chuàng)作經(jīng)歷,讓大家感受到詩詞不是遙不可及的學(xué)問,而是能融入生活的表達(dá)。聽完確實(shí)覺得,寫好詩詞既要下功夫積累,也得掌握“法門”找對方向,收獲挺大的。</p> <p class="ql-block">對于如何寫好詩詞的點(diǎn)滴體會(提綱)</p><p class="ql-block">喬長柱</p><p class="ql-block">一、什么叫詩歌</p><p class="ql-block">中國古代稱不合樂的為詩,合樂的為歌?,F(xiàn)在統(tǒng)稱為詩歌。是最早產(chǎn)生的一種文學(xué)體裁,它按照一定的音節(jié)、聲調(diào)和韻律的要求,用充沛的情感、凝練的語言、豐富的想象,高度集中地表現(xiàn)社會生活和人的精神世界。</p><p class="ql-block">中國古人對詩是如何解釋的?</p><p class="ql-block">(一)在心為志,發(fā)言為聲</p><p class="ql-block">1、詩是用來表達(dá)志向和思想感情的。</p><p class="ql-block">《尚書·堯典》:詩言志,歌永言,聲依永,律和聲。</p><p class="ql-block">2、詩是發(fā)自心靈的聲音,是能使人感動的藝術(shù)文字。</p><p class="ql-block">毛亨《詩序》:“詩者,志之所之也。在心為志,發(fā)言為詩。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">3、詩是向社會傳達(dá)真善美的一種媒介。</p><p class="ql-block">毛亨《詩序》:“故正得失,動天地,感鬼神,莫近乎詩。先王以是經(jīng)夫婦,成孝敬,厚人倫,美教化,移風(fēng)俗。” </p><p class="ql-block">有感而發(fā)為詩,無感而強(qiáng)寫者,為無病呻吟。</p><p class="ql-block">清·葉燮《原詩》:詩是心聲,不可違心而出。清·薛雪《一瓢詩話》作詩不可無為而作。試看古人好詩,豈有無為而作者?無為而作者,必不是好詩。朱自清《論書生的酸氣》:“ ……那些模仿的作品‘詩意平緩,意不深切,如無所疾痛而強(qiáng)為呻吟者’,就是所謂‘無病呻吟’?!?lt;/p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">無病呻吟,字面意思為沒生病卻隨便呻吟;比喻沒有值得憂傷的事情而感慨;也比喻文藝作品沒有真實(shí)感情,裝腔作勢,空洞虛假。出自辛棄疾的《臨江仙》。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">有感而發(fā)的古詩:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">陳子昂《登幽州臺歌》:前不見古人,后不見來者。念天地之悠悠,獨(dú)愴然而涕下。(一片報(bào)國之心,不被人重用,而發(fā)出的哀嘆,與燕昭王重視人才形成鮮明對照)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">柳宗元《江雪》:千山鳥飛絕,萬徑人蹤滅。孤舟蓑笠翁,獨(dú)釣寒江雪。(表達(dá)詩人在遭受打擊之后不屈而又深感孤寂的情緒。)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">陶淵明《飲酒》(其五):結(jié)廬在人境,而無車馬喧。(不為五斗米折腰而棄官,對黑暗官場的鄙棄和厭惡,抒發(fā)作者寧靜安詳?shù)男膽B(tài)和閑適自得的情趣。)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">李白《夢游天姥吟留別》:安能摧眉折腰事權(quán)貴,使人不得開心顏?。ú豢吓c權(quán)貴同流合污,發(fā)出的聲音?。?lt;/p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">陸游《訴衷情·當(dāng)年萬里覓封侯》:胡未滅,鬢先秋。淚空流。此生誰料,心在天山,身老滄洲。(表達(dá)了愛國志士的坎坷經(jīng)歷和不幸遭遇,表達(dá)了作者壯志未酬、報(bào)國無門的悲憤不平之情。)這類詩很多不一一列舉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">現(xiàn)在的應(yīng)酬詩很多(兩會、教師節(jié)、重要節(jié)日、國家重要事件及大型活動等。),都不是有感而發(fā)的詩詞。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">4、詩的靈魂是什么?清代袁枚《隨園詩話》云:“詩以道性情,性情有厚薄,詩境有深淺。性情厚者,詞淺而意深。性情薄者,詞深而意淺?!?lt;/p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">詩不是廣告,詩不是說明文。詩是有靈魂的。詩的靈魂是什么?是情!是理!是意。情、理、意通過文字表達(dá)出來。沒有情、理、意的詩是沒有靈魂的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(二)詩的作用是:興、觀、群、怨</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《論語·陽貨》:《詩》可以興,可以觀,可以群,可以怨。具體含義如下:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1、興:指文學(xué)作品可以感發(fā)人們的意志,激發(fā)聯(lián)想,使人從詩篇中獲得美的享受。(情感的抒發(fā))</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2、觀:指人們可以從《詩經(jīng)》中觀察風(fēng)俗之盛衰,以此總結(jié)得失,考見利弊。(是非的辨明)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">3、群:指善于和其他人交往,互相切磋才藝,交流心得,以致相互促進(jìn)。(心靈的溝通)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">4、怨:指直言進(jìn)諫,“怨刺上政”,也就是批評時政,揭露社會黑暗面、批評惰落、貪腐和社會不公的現(xiàn)象。(快壘的宣洩)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">總之,興,是指詩歌的美感作用;觀,是指詩歌的認(rèn)識作用,通過它可以觀風(fēng)俗、識得失;群,是指詩歌的教育團(tuán)結(jié)作用,溝通人們的情感;怨,是指詩歌的宣洩作用,特別是對社會政治的議論和諷喻。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(三)詩有六義</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">毛亨《詩序》詩有六義:一曰風(fēng),二曰賦,三曰比,四曰興,五曰雅,六曰頌。白居易《金針詩格》:詩有三體:紀(jì)帝德曰頌,干王道曰雅,諷上曰風(fēng)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1、風(fēng)、雅、頌是詩的分類。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">風(fēng):風(fēng)為民間歌謠,反映各地民俗。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">雅:雅是宮廷正樂,涵蓋政治與貴族生活。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">頌:頌為祭祀樂歌,歌頌先祖功業(yè)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2、賦、比、興是詩的表現(xiàn)手法。朱熹《詩集傳》曰:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">賦者,敷陳其事而直言之也。(平輔直敘、輔陳、排比等修辭方法)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">比者,以彼物比此物也。(比喻的修辭方法)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">興者,先言他物以引起所詠之辭也。(托物起興,先言他物,然后借以聯(lián)想,引出詩人所要表達(dá)的事物、思想、感情)興就是以情寓于象中,此象乃是意象也,故有有我之境與無我之境。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(四)詩有四要素</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">白居易《與元九書》中提出的詩歌創(chuàng)作的四種要素是:根情,苗言,華聲,實(shí)義。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1、根情,即是情感的根基,“感人心者,莫先乎情”,情感決定了詩歌生命力的強(qiáng)弱,詩人須有真情實(shí)感,方能引發(fā)共鳴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2、苗言,即語言載體,承擔(dān)表達(dá)的功能,語言要求簡潔、準(zhǔn)確,反對浮華詞藻堆砌。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">3、華聲,即聲韻格律,是詩歌審美的特質(zhì),通過韻律和諧增強(qiáng)感染力,需與內(nèi)容相得益彰。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">4、實(shí)義,即是詩歌的價值與影響,倡導(dǎo)文章合為時而用。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(五)詩有三類:言情(含景),敘事,說理。(唐詩多情,宋詩多理)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">言情詩:愛國、閨怨、送別、羈旅、邊塞、山水、田園、覽勝、隱逸、自嘲……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">說理詩:禪理、哲理、諷喻、詠物(兼言情)。(蘇軾:《題西林壁》;朱熹:《觀書有感》;王安石:《登飛來峰》;葉紹翁:《游園不值》等)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">敘事詩:敘事、懷古、題壁、題畫。(歌行體為多:古詩十九首,《孔雀東南飛》,《木蘭辭》,白居易:《長恨歌》,《琵琶行》,《賣炭翁》,杜甫三吏、三別等)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(六)詩有三境:物境,情境,意境(王昌齡《論詩》)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">物境,是指山水詩的創(chuàng)作;情境,是指抒情詩的創(chuàng)作;意境,是指抒寫詩人對客觀外界的感受、認(rèn)識的詩篇。有六大意境:山水(寧靜祥和),憂愁(深沉悲涼),婉約(溫馨甜蜜),豪放(奔放豪邁),唯美(清新愜意),懷古(敬仰思考)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(七)意境三格:王昌齡《論詩》:言物者為下格;言情者為中格;有意境者為上格。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">言物詩:賀知章《柳》,虞世南《蟬》,李商隱《蟬》,羅隱《蜂》,李嶠《風(fēng)》,元稹《菊花》,柳宗元《早梅》,王安石《梅花》,李綱《病?!罚懹巍对伱贰?,于謙《石灰吟》,王冕《墨梅》,鄭燮《竹石》。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">言情詩:《詩經(jīng)·蒹葭》,古詩《上邪》,古詩《迢迢牽女星》,李白《秋風(fēng)辭》,杜甫《望月懷遠(yuǎn)》,王勃《送杜“少府之任蜀州》,元稹《離思五首》,李商隱《無題》,晏殊《玉樓春·春恨》,歐陽修《生查子·元夕》,陸游《釵頭鳳》,辛棄疾《青玉案·元夕》,史可法《燕子磯口占》。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">意境詩:陶淵明《飲酒》其五(自然超脫境界),李白《行路難》(沖破坎坷奮勇向前),杜甫《茅屋為秋風(fēng)所破歌》(憂國憂民),王維《終南別業(yè)》(閑適自在與事無爭),蘇軾《定風(fēng)波·莫聽穿林打葉聲》(樂觀曠達(dá)),劉禹錫《酬樂天揚(yáng)州初逢席上見贈》(雖遇困境豁達(dá)心態(tài)),文天祥《過零丁洋》(忠貞愛國)。</p><p class="ql-block">(八)詩有三法:篇法,句法,字法。</p> <p class="ql-block">(八)詩有三法:篇法,句法,字法。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1、篇法:(要有好的立意)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">明·王世貞《藝苑巵言》:首尾開闔,繁簡奇正,各極其度,篇法也。抑揚(yáng)頓挫,長短節(jié)奏,各極其致,句法也。點(diǎn)掇關(guān)鍵,金石綺綵,各極其造,字法也。篇有百尺之錦,句有千鈞之弩,字有百煉之金。文之與詩,固異象同則。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">起承轉(zhuǎn)合是基本模式。元·范槨《詩法》曾云:主要有四法:起要平直(首句或首聯(lián)),承要從容(二句或頷聯(lián)),轉(zhuǎn)要變化(三句或頸聯(lián)),合要淵永(尾句或尾聯(lián))。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">詩寫的好不好,主要看“轉(zhuǎn)”?!稗D(zhuǎn)”句非常重要。如果起句是見,承句就是看,轉(zhuǎn)就是變化、提升有質(zhì)的飛躍。轉(zhuǎn)是形轉(zhuǎn)意不轉(zhuǎn),是即有變化,又不能脫離主題。合就是收尾,也叫落句(收場)。即筆盡意不盡,也就是余味無窮。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2、句法:(言簡意賅)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">詩句構(gòu)成的方法,就是句法。一是在不影響詩意的前提下,力求簡略、精煉。二是詩句不能太直露,直露則淺薄,沒有韻味。三是詩句要渾成,不能支離破碎。四是煉句時,要注意合乎事理、物理。五是煉句時,要注意一氣貫通,句子不能太澀,句子的氣勢不可弱。六是絕句的詩句要流轉(zhuǎn)自然,風(fēng)神搖曳,不要太實(shí)。律詩詩句要造語嚴(yán)謹(jǐn),氣象崢嶸,對仗句要工整。七是詩句要曲,要注意轉(zhuǎn)折。造句轉(zhuǎn)折,就可以蓄勢待發(fā),避免下句平滑而無詩味。八是句法要有變化,錯落有致。尤其是律詩的中間兩聯(lián),句法如果相同,沒有變化,就顯得呆板。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">五言詩的結(jié)構(gòu):二二一式(王維:大漠孤煙直,長河落日圓),二一二式(王勃:海內(nèi)存知己,天涯若比鄰)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">七言詩的結(jié)構(gòu):二二二一式(崔顥:晴川歷歷漢陽樹,芳草萋萋鸚鵡洲),二二一二式(杜甫:白日放歌須縱酒,青春作伴好還鄉(xiāng))。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">特殊結(jié)構(gòu):(略)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">3、字法:(精準(zhǔn)貼切)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">即單個字詞的選用和意義,強(qiáng)調(diào)字的精確性和表現(xiàn)力,通過精心挑選和組合字詞,傳達(dá)深刻的情感和意境。要求:精準(zhǔn)貼切,生動傳神,精煉簡潔。區(qū)分:名詞、動詞、形容詞。各種語法的合理運(yùn)用。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(九)詩有三煉:煉字,煉句,煉意。白居易《金針詩格》是四煉(一曰煉句,二曰煉字,三曰煉意,四曰煉格。煉句不如煉字,煉字不如煉意,煉意不如煉格)。字好不如句好,句好不如意好。好詩有好句,好詩有好意?!鞍馘懗勺郑挸删?。” </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1、煉字,即是對詩中所使用的每一個字進(jìn)行精細(xì)地推敲和創(chuàng)造性地搭配,使其簡練精美、形象生動、含蓄深刻。這種對字詞進(jìn)行藝術(shù)加工的方法,就叫做煉字。煉字的作用,一是使詩句語言簡練、準(zhǔn)確;二是使詩意鮮明生動、表達(dá)形象;三是能夠開拓意境;四是能夠增強(qiáng)抒情效果。其方法是:選擇最恰當(dāng)?shù)淖?,主要煉好動詞和形容詞等。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2、煉句,煉句的目的就是追求詩句的美感,這種美感要在想象、變化、含蓄、靈動、樸實(shí)的文字中表現(xiàn)出來。除了正常的煉字效果以外,還要依靠很多修辭方法,比喻、擬人、夸張是最常用的,還有排比、反問、設(shè)問、對比、雙關(guān)、對偶、反復(fù)、引用、借代、反語等很多。如何煉好句?一是要學(xué)會各種修辭方法,二是學(xué)會各種句式技法。主要煉好景句、情句,奇句、警句。并考慮到句式的變化。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">3、煉意,所謂的“意”,指的是詩詞的主題,即是通過推敲文句,揣摩布局以求達(dá)到意不盡于句中,景已溢于興外的效果。簡單地說,就是在寫詩時少一點(diǎn)白話、俗話,多一點(diǎn)內(nèi)涵,給讀者留下一份想象的空間和回味的時間,增加一份詩意。立意的多樣性,“意”在詩詞中,有深有淺,有高有低,有雅有俗。包括范圍很廣。既是同一題材,同樣出自名家,也因立意不同,而分高下。如何煉意?一是每首詩詞只有一個主題,一詩一意,防止二意兩出。二是意在筆先。先構(gòu)思,后動筆。寫什么?要想細(xì)致。不能寫到哪,算哪。三是圍繞一個主題寫深寫透。立意要高、深、新。高,思想境界要高。深,用情之深,有深情才能感人,既言情,又要說理。新,要有新意。四是構(gòu)思、遣詞造句均要以創(chuàng)新為上,言前人之所未言,發(fā)前人之所未發(fā)。五是不因詞害意。遵守格律,但不呆滯,格律為主題服務(wù)。六是要反復(fù)修改。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(十)詩中三有:詩中有畫、詩中有我、詩中有眼。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">詩中有畫:語出蘇軾觀王維所畫《藍(lán)田煙雨圖》后的題跋:“味摩詰之詩,詩中有畫;觀摩詰之畫,畫中有詩”。詩中有畫,自是好詩。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">詩中有我:王國維在《人間詞話》中闡述了“有我之境與無我之境”之說,喜怒哀樂等情感也是人心中的一種境界,“能寫真景物、真感情”謂之有境界,否則,謂之無境界。有我之境,以我觀物。無我之境,以物觀物。出自清·張問陶《論文》:“詩中無我不如刪,萬卷堆床亦等閑”。即強(qiáng)調(diào)文學(xué)的獨(dú)創(chuàng)性,不一味追隨別人,要有自己獨(dú)有的風(fēng)格。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">詩中有眼:“詩眼”一詞,始于蘇軾的詩“天工忽向背,詩眼巧增損”,南宋詩人范成大又繼續(xù)提出“詩眼”的說法,“道眼已空詩眼在,梅花欲動雪花稀”。后來宋代范溫著《潛溪詩眼》也強(qiáng)調(diào)詩歌創(chuàng)作應(yīng)注重“詩眼”而得名,“詩眼”即指字句錘煉之法門。詩眼指的是詩詞作品中點(diǎn)睛傳神之筆。有句中眼,有詩中眼。</p> <p class="ql-block">二、好詩的標(biāo)準(zhǔn)和要求</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(一)好詩特征</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">立意新穎,意境深遠(yuǎn),感情真摯,思想深刻,語言精煉,韻律和諧,感動讀者,藝術(shù)高雅不低俗,具有時代特征。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(二)好詩六類:情深、景美、理趣、敘事、味厚、格高。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">情深:什么是情?喜怒哀樂,悲歡離合,愛恨情仇,背井離鄉(xiāng),思親戀友,送別團(tuán)圓,緬懷紀(jì)念,理想志向。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">景美:山水風(fēng)月,花草樹木,陰晴雪雨。(自然的、客觀的)變成主觀的東西,就是情。有哀景,有喜景。景也是情。情中有景,景中有情,情景交融。(田園,山河。)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">理趣:物理,哲理,情理,事理,有趣味,耐琢磨。(如詠物詩)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">敘事:國事,家事,農(nóng)事,軍事,人事。有褒有貶。(杜甫、白居易、木蘭詩等作品)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">味厚:有余味,味外味,耐琢磨(含蓄、余味無窮,有內(nèi)外意,言有盡而意無窮。)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">格高:有家國情懷的詩,遠(yuǎn)大志向的詩。藝高則格高。(詩言志,言簡意深。感懷、述志)如杜甫《春望》、文天祥《過零丁洋》、岳飛《滿江紅》、陸游《示兒》、范仲淹、于謙《石灰吟》、毛澤東《沁園春?雪》等。</p> <p class="ql-block">1、情真的詩:感懷真摯,令人落淚。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">胡鈍俞《一日望幾回》(鄉(xiāng)情)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">方寸久已亂,襟懷向誰開。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">故鄉(xiāng)云霧里,一日望幾回。(身在臺灣,懷鄉(xiāng)之作)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">賈默《念母》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">寸草春暉未報(bào)情,萱堂每憶月空明。(親情)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">幾回故里長街過,怕聽人家喚母聲。(喚母之聲,難以回憶)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">李樹喜《送兒出國》(親情)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">淘淘絮語罷,默默理征衣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天下爹娘愿,盼飛還盼歸。(可憐天下父母心)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">趙元席《遙憶》(感情)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我雖雙鬢白,仍憶那枝梅。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">常對天邊月,至今心未灰。(人雖已老,枝梅難忘)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">王志偉《回老宅》(感情)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">母逝鄉(xiāng)心誰慰平,斜門銹鎖草橫生。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">遇鄰聊久去無意,就為聽他喚乳名。(親切難得喚乳名)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">李建紅《老太婆年輕時給織的毛衣》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">挑落殘陽挑起星,纏綿經(jīng)緯網(wǎng)紅繩。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">多年之后壓箱底,只許收藏不許扔。(人情、物情俱在)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2、味厚的詩:有內(nèi)外意,含蓄,余味無窮,言有盡而意無窮。(楊載《詩法家數(shù)》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">含蓄:清人沈祥龍?jiān)f:含蓄者,意不淺露,語不窮盡,句中有余味,篇中有余意,其妙不外寄言而已。(不直接說出,而用委婉隱約的話表達(dá)出來)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">孔祥元《問雨》(詩有內(nèi)外意)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">人往高樓上,難聞淅瀝聲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">欲知前夜雨,須問最低層。(做官之道,為官之理)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">陶鈍《靜》(詩有內(nèi)外意)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">榻上貓鼾睡,盆中花自開。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老妻相對坐,不見客人來。(打破文藝戰(zhàn)線萬馬齊喑的現(xiàn)象)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">向世斌《寒士宣言》(諷喻,含蓄)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">廣廈已成千萬間,萬千寒士莫?dú)g言。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">鉆天高聳樓盤價,羞死囊中幾個錢。(諷喻房價高昂,平民買不起)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">齊白石《持扇不倒翁》(諷喻)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">烏紗白扇儼然官,不倒原來泥半團(tuán)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">將汝忽然來打破,通身何處有心肝。(丑官原形畢露)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">王志偉《氣球》(諷喻)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">小小身軀如卵微,一朝得勢頸腰肥。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">世人莫妒無中有,哪個騰達(dá)不靠吹?(一針見血)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">何其三《聽兩媼塘邊閑談》(余味無窮)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">白發(fā)相談帶笑容,紅荷身畔影重重。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">如今不與少年似,仍愛花中色最濃。(仍戀色濃,童心尚在,所談引思)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">文佩璋《過邯鄲》(言有盡,而意無窮)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">同在邯鄲道上馳,高談莫笑古人癡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">世間多少黃粱夢,都比盧生醒得遲。(幻夢當(dāng)中,有誰醒來)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">3、理趣的詩:意韻豐富,含有哲理,耐人尋味的詩。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">魏文伯《花落》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">花落花開自有期,上臺終有下臺時。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">長途跋涉防迷路,一舉一言仔細(xì)思。(上臺下臺,舉止當(dāng)慎)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">王躍東《游九仙山》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">霧濃山漸隱,路陡客難行。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">猶嘆居高者,人間看不清。(身居高者,當(dāng)接地氣)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">張明新《雜詠》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">牡丹花盛時,花下草難秀。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">世事不須看,官肥天下瘦。(反映“官本位”的社會現(xiàn)象)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">曹世清《題云山圖》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">翻手為云覆手雨,騰云致雨任天公。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">而今為雨為云事,不在巫山十二峰。(翻云覆雨,慣用權(quán)術(shù),無恃無恐)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">4、托物言志的詩:以物喻人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">馬凱《勁草》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">遍野無聲長,懸崖有隙生。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">雪壓根不死,春到綠乾坤。(扎根群眾,人民公仆)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">溫瑞《燕子》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">不畏艱辛云路遐,銜將春信向天涯。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">臨風(fēng)一剪千山綠,只取丸泥補(bǔ)舊家。(常傳春信,只取丸泥)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">隗合明《老藤》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">煙雨經(jīng)年洗,風(fēng)塵不斷蝕。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">莫言藤已老,仍在吐新枝。(日久老藤,仍吐新枝)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">陳代南《詠棉花》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">從來花譜不爭名,只把心絲化作情。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">世上炎涼誰定價?身家貴賤問蒼生。(譜中無名,心絲有情)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">王躍東《向日葵》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">種春早已料豐收,聽?wèi)T身邊眾鳥嘔。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">長大躬腰猶向日,愈趨熟稔愈低頭。(躬腰向日,謙恭低調(diào))</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">5、言簡意賅的詩</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">陳野蘋《無題》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">竹節(jié)知風(fēng)疾,松針見歲寒。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">春來百草長,桃李共爭妍。(無高低貴賤之分)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">彭明華《山行有遇》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">無心驚草木,何處振清響。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一影動空枝,已在青云上。(不著一字,盡得風(fēng)流,寫鷹)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">李鳳岐《黃河》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">曲曲彎彎史,炎黃演義篇。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一條生命線,裝訂五千年。(中華民族,可歌可泣)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">金嗣水《云水》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">流水隨緣去,浮云無意飛。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">人生云水悟,不比瘦和肥。(心靈凈化,淡忘名利)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">何鶴《雨中游釣魚臺》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">沉沉暮色雨紛紛,隱隱雷聲時可聞。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">古往今來臺上客,垂竿意在釣風(fēng)云。(坐觀垂釣者,徒有羨魚情)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">6、格高的詩:家國情懷,遠(yuǎn)大志向,弘揚(yáng)正氣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">張明新《天道》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">塵世誰為主,民風(fēng)只看官。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">太陽離正午,人影不斜難。(民風(fēng)看官,人影須正)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">馬凱《難眠》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">頭雖落枕且翻身,總有竹聲繞在心。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">但助難題能解破,何妨?xí)早R又添銀。(為解民難,何妨頭白)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">王翼奇《夢登岳陽樓得句》(言有盡,而意無窮)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">巴陵勝狀昔年聞,云夢瀟湘此吐吞。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">也擬登樓問憂樂,不知誰是范希文。(心懷憂樂,呼喚公仆)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">李樹喜《題鸛雀樓》(言有盡,而意無窮)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">眾鳥疑飛盡,黃河幾斷流。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">欲知百姓事,請下一層樓。(心懷百姓,多到基層)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">陶鑄《贈曾志》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">重上戰(zhàn)場我亦難,感君情厚逼云端。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">無情白發(fā)催寒暑,蒙垢余生抑苦酸。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">病馬也知嘶櫪晚,枯葵更沉怯霜?dú)垺?lt;/p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">如煙往事俱忘卻,心底無私天地寬。(心底無私,唯愿為公)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">7、境界全出的詩</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">徐承祿《賦閑》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">閑居紓百慮,靜讀念無瑕。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">乘醉揮狂草,尋幽品淡花。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">健身三尺劍,交友一杯茶。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">識得悠然樂,何愁歲月賖。(鄙視世俗,自尋高雅)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">曾淵如《原上草》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">萬類惟儂賤,轉(zhuǎn)回度劫灰。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">有根親瘠壤,無意斗芳菲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">但得牛羊壯,不嫌雨露微。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此軀甘寸磔,只為報(bào)春暉。(雖有榮枯,其志不衰)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">葉嘉瑩《高枝》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">高枝珍重護(hù)芳菲,未信當(dāng)時作計(jì)非。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">忍待千年盼終發(fā),忽驚萬點(diǎn)竟飄飛。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">所期石煉天能補(bǔ),但使珠圓月豈虧。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">祝取重番花事好,故園春夢總依依。(高枝無顏色,春來花總開)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">另有</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">蔣繼輝《紅葉》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">鴻雁穿銀漢,清霜落碧空。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">金風(fēng)親一口,羞得半山紅。(豐富的想像力)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">王玉芬《鄉(xiāng)路》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">宛若風(fēng)箏線,常牽游子魂。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">放飛千里外,收在老槐根。(小題目,大格局)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">李增山《回鄉(xiāng)探母》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">少年戍邊去,到老始回鄉(xiāng)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">望眼嫌家遠(yuǎn),歸心覺路長。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">孤村剛?cè)肽?,熱淚已沾裳。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">不等柴門進(jìn),隔墻先喊娘。(白描手法,情感愈濃)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">王躍東《逢友人》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老去多將逝友嘆,相逢先是報(bào)平安。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">自從脫去工裝后,向不問人升甚官。(平中見奇)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">王恒鼎《吾妻》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">嫁個郎君愛寫詩,家貧百事自撐持。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">忙中哪得臨妝鏡,瘦到梅花總不知。(反襯手法,用夸妻來證實(shí)自己愛寫詩)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">呂尚《太陽島荷花湖》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">自古關(guān)東未敢裁,不期今日小池開。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">是誰學(xué)得瞞天術(shù),偷得西湖一角來。(想像奇特)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">丁芒《詠長城》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">群山鎖起供磨刀,礪我中華劍氣豪。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">枕畔千年風(fēng)雨夜,城頭十萬馬蕭蕭。(雄偉長城不可摧?。?lt;/p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">熊鑒《貪腐之源》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">萬惡源于紫禁城,千年封建久橫行。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">貪污腐化人人恨,說到根源不出聲。(一針見血?。?lt;/p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">8、有警句、名句、奇句的詩(閃光點(diǎn))</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">欲窮千里目,更上一層樓。(王之渙《登鸛雀樓》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">會當(dāng)凌絕頂,一覽眾山小。(杜甫《望岳》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">海內(nèi)存知己,天涯若比鄰。(王勃《送杜少府之任蜀州》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">長風(fēng)破浪會有時,直掛云帆濟(jì)滄海。(李白《行路難》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">爾曹身與名俱滅,不廢江河萬古流。(杜甫《戲?yàn)榱^句》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">沉舟側(cè)畔千帆過,病樹前頭萬木春。(劉禹錫《酬樂天揚(yáng)州初逢席上見贈》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">不識廬山真面目,只緣身在此山中。(蘇軾《題西林壁》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">問渠那得清如許,為有源頭活水來。(朱熹《觀書有感二首》其一)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">山窮水復(fù)疑無路,柳暗花明又一村。(陸游《游山西村》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">人生自古誰無死,留取丹心照汗青。(文天祥《過零丁洋》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">粉身碎骨渾不怕,要留青白在人間。(于謙《石灰吟》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">雄關(guān)漫道真如鐵,而今邁步從頭越。(毛澤東《憶秦娥?婁山關(guān)》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">橫眉冷對千夫指,俯首甘為孺子牛。(魯迅《自嘲》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">如煙往事俱忘卻,心底無私天地寬。(陶鑄《贈曾志》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">三、如何創(chuàng)作好詩:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(一)作詩的基本要求</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1、作詩與寫文章不同,寫文章要求:前后連貫,一氣呵成。作詩詞要求:言簡意賅,精雕細(xì)刻。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2、一般要求: </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(1)形象生動的表達(dá)方式:用形象思維表達(dá)情感;記敘、描寫(白描)、議論;語法結(jié)構(gòu):省略、倒裝、跳躍。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(2)靈活多樣的表現(xiàn)手法:抒情、襯托、抑仰、渲染、烘托、通感、象征、對比、聯(lián)想、假設(shè)、曲筆。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(3)高超多彩的修辭方式:比喻、比擬、借代、夸張、雙關(guān)、排比、對偶、設(shè)問、反問、反語、互文、用典、多情、反復(fù)、頂真、疊字。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">3、具體要求:思想內(nèi)容深刻;詞語凝煉集中;形象生動傳神;韻律節(jié)奏鮮明;反映生活實(shí)際;具有時代特征。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(二)作詩所遵循的原則</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1、詩有三不:宋·魏慶之《詩人玉屑》云:詩不可強(qiáng)作,不可徒作,不可茍作。強(qiáng)作則無意,徒作則無益,茍作則無功。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">無感而作為強(qiáng)作:心無所感,跟風(fēng)隨寫。有感而作,才能感人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">不知為何而作為徒作:無有目標(biāo),缺乏針對性。無病呻吟。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">粗率輕浮,馬馬虎虎為茍作:沒弄明白就寫,鬧出笑話。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2、作詩三多:讀多(古人詩、名家詩、現(xiàn)代人詩),記多(格律、語法),作多。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">3、詩詞鑒賞三個層面:一是句子審美;二是語篇協(xié)調(diào);三是題旨指向。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">基本要求是:新穎、獨(dú)特、別致;構(gòu)思精巧、奇妙,意義深遠(yuǎn)。切忌平輔直敘、一覽無余。不說別人能言之理,不述別人能述之事,一切靠自己創(chuàng)造。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">4、作詩不求面面俱到,寫人所未寫,寫人所未說,寫人所未言。寫人、寫物、寫景要抓住最顯著的特征,先求平易,后求難。語言要簡潔、精練、形象、生動、新穎,豐富多彩。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(三)立意三要四法:宋人劉攽《中山詩話》曾云:“詩以意為主,字詞次之?;蛞馍盍x高,雖文詞平易,自是奇作”。好的立意有三要四法:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1、三要:一是意境高遠(yuǎn);二是含蓄委曲;三是情真理正。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2、四法:寓意于景,寓意于情,寓意于理,寓意于事。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(四)詩有兩患:不淺,不俗。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">清代陳衍《石遺室詩話》云:“詩最患淺俗。何謂淺?人人能道語是也。何謂俗?人人所喜語是也。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">唐代韓愈曾言:“必出于已,不襲蹈前人一言一句?!彼未S庭堅(jiān)曾說:“文章切忌隨人后?!币虼?,作詩作詞應(yīng)避免與古人同、與他人同、與自己同。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">寫詩要有時代特色、有個人的特色,要有靈魂深處的迸發(fā)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">語不同眾:人所多言,我寡言之;人所難言,我易言之,則自不俗。(楊載:《詩法家數(shù)》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">作詩不求面面俱到,寫人所未寫,寫人所未說,寫人所未言。寫人、寫物、寫景要抓住最顯著的特征,先求平易,后求難。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">作詩重在言之有物,忌空洞,忌泛泛之談,忌人云亦云。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(五)詩有兩病、四忌:有形病,無形?。患伤滓?,俗字,俗語,俗韻。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">有形病即明顯的毛病,如:用詞不當(dāng)、語病突出、平仄不順、韻律不合,三平尾、三仄尾,犯孤平、失對、失粘等。(初學(xué)者多犯此病)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">無形病,多表現(xiàn)在思想內(nèi)容和藝術(shù)技巧方面。如:語言空洞無味(標(biāo)語口號式)、缺乏意境或意境不深遠(yuǎn)、情景單一、沿用前人語句沒有新意、缺乏形象思維等。(入流后的詩家有待提高的過程)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">俗意:指詩歌內(nèi)容缺乏深度與思想性,僅停留在表面淺層的情愛糾葛或空洞的勵志口號,無法觸動人心。例如杜甫《春望》以“國破山河在”開篇,直接關(guān)聯(lián)國家興亡與人民疾苦,而部分“快餐詩”僅聚焦個人情感或膚淺生活場景。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">俗字:使用直白、庸俗的口語化詞匯會降低詩歌藝術(shù)格調(diào)。如“今兒個天氣真好”等表達(dá)雖通俗,但缺乏文學(xué)性,與“白日依山盡”的意境相差甚遠(yuǎn)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">俗語:濫用民間俗語可能導(dǎo)致作品粗俗。例如愛情詩中直接使用“老鼠愛大米”等網(wǎng)絡(luò)用語會顯得低俗,而李商隱《無題》中“春蠶到死絲方盡”的化用則顯得含蓄典雅。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">俗韻:過度追求押韻而忽視內(nèi)容表達(dá)會導(dǎo)致作品空洞無物。例如李白《靜夜思》以自然韻律傳遞思鄉(xiāng)之情,而堆砌詞藻的“湊韻詩”則缺乏生命力。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此外,格律詩還需嚴(yán)格遵守韻律規(guī)則,避免出律(如押韻錯誤或失替失對)。立意需明確集中,避免散亂無主題。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(六)作詩八要:品味要高,底蘊(yùn)要深,感情要真,意境要美,構(gòu)思要巧,方法要活,創(chuàng)作要新,修改要嚴(yán)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(七)切忌跟風(fēng)(口號性詞語太多,無實(shí)際意義)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">XXX《賀兩會召開》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">氣爽秋高譽(yù)滿京,藍(lán)圖繪就議前程。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">緊擼衣袖加油干,再創(chuàng)輝煌美夢成。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">XXX《中國夢》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">中華崛起百年夢,奮進(jìn)圖強(qiáng)壯志酬。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">不忘初心持定力,民豐國富耀神州。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">XXX《教師節(jié)》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">粉筆一枝歲月栽,園丁勤奮育良才。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">講臺三尺傾心血,桃李芬芳季季開。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">年年兩會詩詞不少,但口號性詞語太多。千篇一律,無有新意,可以說,放在哪一年都適用。明年再寫,還是這一套,是不是顯得空呢?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(八)詩人三要</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一要正氣凜然。作風(fēng)正派,胸襟寬大,目光敏銳。二要品格高尚。不庸俗,不低級趣味,有良好的道德修養(yǎng)。三要謙虛謹(jǐn)慎。虛心好學(xué),學(xué)習(xí)別人長處,詩人相敬不相輕,學(xué)人長處不自傲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">(喬長柱作于乙巳年仲夏)</p>