<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 多年前,與朋友相約,赴新化縣奉家山桿子村采風(fēng)。奉家山雄踞雪峰山脈中段,平均海拔千余米,層巒疊嶂,云蒸霞蔚。此地乃苗瑤祖源,梅山文化濫觴,物華天寶,人文薈萃。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">破曉時(shí)分,獨(dú)坐山崖。萬籟俱寂中,忽聞山雀啁啾,其聲清越,如珠落玉盤,此應(yīng)彼和,自成天籟。循羊腸小徑徐行,豁然開朗處,但見千竿翠竹迎風(fēng)起舞,萬頃碧波簌簌和鳴。極目遠(yuǎn)眺,群峰如黛,初陽躍金,天地間頓現(xiàn)七彩霓裳,恍若神工染就。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此情此景,令畫者心旌搖曳。方展速寫本構(gòu)稿,忽見一苗族老嫗蹣跚而過。其人著天青色苗服,雖舊卻潔,去而復(fù)返,默立畫側(cè)。及回首,見其背簍中僅數(shù)枚烏梨,乃以枯枝般的手指相邀。彼時(shí)畫興正酣,婉謝其美意。及至收筆,方悟那幾枚其貌不揚(yáng)的山果,或是老人趕早跋涉數(shù)十里,欲往市集換取油鹽的生計(jì)所在。然見陌客,竟慨然相贈(zèng),此般赤誠,恰似梅山清泉,滌人心脾。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">自此,那抹天青身影??M夢(mèng)寐。吾筆下梅山,遂多蹣跚負(fù)簍之姿,非止摹形,實(shí)為傳神——傳此方水土養(yǎng)育的淳厚古風(fēng),寫這人世間最珍貴的無字詩篇。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">梅山晨韻</p> <p class="ql-block">東方紅</p> <p class="ql-block">歸</p> <p class="ql-block">撥墨梅山</p> <p class="ql-block">山道</p> <p class="ql-block">閑云</p> <p class="ql-block">山道彎彎</p> <p class="ql-block">奇峰秀水</p> <p class="ql-block">清泉一曲出山來</p> <p class="ql-block">蒼山橫嶺</p> <p class="ql-block">梅山小亭</p> <p class="ql-block">過云圖</p> <p class="ql-block">梅山梯田</p> <p class="ql-block">山道十八彎</p> <p class="ql-block">度云圖</p> <p class="ql-block">梅山大霧</p> <p class="ql-block">即興潑墨</p> <p class="ql-block">歸</p> <p class="ql-block">山路</p> <p class="ql-block">步步高</p> <p class="ql-block">觀景小亭</p> <p class="ql-block">萬山叢中一小亭</p> <p class="ql-block">筆若隨心神自遠(yuǎn)</p> <p class="ql-block">大雪</p> <p class="ql-block">潑墨梅山</p> <p class="ql-block">潑墨梅山</p> <p class="ql-block">潑墨梅山</p> <p class="ql-block">潑墨梅山</p>