<p class="ql-block"> 案頭書卷,夾著新葉的嫩,也藏著枯葉的痕。忽見此景,想起窗外那樹——原來枯榮的理,自在一葉一書間。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:22px;">《 枯 榮 一 念 》</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:22px;">文/帝鄉(xiāng)閑人</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 一樹之上,新葉含露,枯枝懸風(fēng)。</p><p class="ql-block"> 舊葉墜泥,方哺新綠;老枝承霜,才托新芽。這是輪回——結(jié)束,從來是開始的另一種模樣。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 枯與榮,看似相斥,實則共生。無枯,顯不出榮的鮮活;無榮,枯便只剩死寂。恰如人生,苦樂相倚,才是本真。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 枯枝是過往的刻痕,新葉是當(dāng)下的宣言??v經(jīng)千般風(fēng)雨,樹總在殘枝上催出新芽。原來,生命從不是完美的定格,而是枯榮交替里,永遠向上的倔強。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 抬眼望,一片葉的枯,是整棵樹的生;一瞬的寂,是永恒的序。</p>