<p class="ql-block">唐代虞世南《蟬.》</p><p class="ql-block">垂緌飲清露,流響出疏桐。</p><p class="ql-block">居高聲自遠,非是藉秋風。</p> <p class="ql-block">唐代李商隱《蟬》</p><p class="ql-block">本以高難飽,徒勞恨費聲。</p><p class="ql-block">五更疏欲斷,一樹碧無情。</p><p class="ql-block">薄宦梗猶泛,故園蕪已平。</p><p class="ql-block">煩君最相警,我亦舉家清。</p> <p class="ql-block">唐代駱賓王《在獄詠蟬》</p><p class="ql-block">西陸蟬聲唱,南冠客思深。</p><p class="ql-block">那堪玄鬢影,來對白頭吟。</p><p class="ql-block">露重飛難進,風多響易沉。</p><p class="ql-block">無人信高潔,誰為表予心?</p>