前言 <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:15px;">余昔游姑蘇,覽拙政之勝;后訪濰邑,觀十笏之幽。前日有友傳嶗山靜園視頻于群,見(jiàn)其景致,嘆為觀止。遂輾轉(zhuǎn)求得園主之號(hào),并其所在。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:15px;">?從姑蘇臺(tái)到泰姬陵,自帝王至平民,為愛(ài)筑園者,皆將繾綣化磚石。恰如《長(zhǎng)物志》所言:"一花一石,俱含深情。"今約孫姊同往造訪靜園,所見(jiàn)亦是如此。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:right;"> <b style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:15px;">滌塵2025/06/29</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:15px;">?</b></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">歲在乙巳,仲夏之初,余約孫琳姊同入嶗山游靜園。時(shí)靡雨霏霏,空山凝翠,恍若丹青潑墨。緣山而行,忽逢一幽徑,曲折而入,得見(jiàn)靜園。園主張公,年近古稀,然精神矍鑠,談笑風(fēng)生。與其夫人隱居于此,已二十余載矣。 </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">初,夫人體弱,張公遂棄市井繁華,購(gòu)山田幾畝,筑園以棲。一磚一瓦,皆親手為之;一草一木,俱用心經(jīng)營(yíng)。園中亭臺(tái)錯(cuò)落,曲徑通幽,青磚石路,斑駁含古意。墻有老樹(shù)穿隙而生,張公曰:“先有樹(shù)而后有樹(shù)邊房”、“與山水為善,何必伐之?”其胸襟可見(jiàn)一斑。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">園廣十余畝,景致層出。櫻桃已謝,山杏正黃,客至可隨意采擷。觀道小池澄澈,錦鯉悠游;影壁中立,倒映天光。竹林深處,曲徑通幽;石階蜿蜒,步步生趣,雨中花蝶共語(yǔ),宛如黃四娘之蹊。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">張公博學(xué),藏書(shū)滿架,夜必讀而后寐。尤嗜奇石盆景,庭前一柏,壽百歲,曾代青島參展,今為園中勝景 ,門(mén)前有槐,系伉儷初至栽之,現(xiàn)成參天樹(shù)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">張公好音律,尤愛(ài)交響; 癖奇石,疊山自樂(lè); 營(yíng)小園,蒔花種竹; 工書(shū)法,匾聯(lián)皆出其手; 精庖膳,炙羊尤妙; 喜客至,煮茗清談; 常與夫人共理園事,修枝掃葉,其樂(lè)融融。 閑居林泉,夫復(fù)何求?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:15px;">凌霄如瀑</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:15px;"><span class="ql-cursor">?</span></b></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">日暮,與張公夫婦品茗食杏閑話。雨中山色空蒙,遠(yuǎn)黛如煙,宛然仙境。陶淵明之桃花源,不過(guò)如是。臨別 ,贈(zèng)懷中山杏猶帶體溫?;厥淄?,燈籠暖光里,二老并肩立于石階,恍如山中二仙。孫琳姊輕嘆:"這哪是隱居?分明是把日子過(guò)成了詩(shī)。”</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">嗟乎!世人碌碌,爭(zhēng)名逐利,而張公夫婦獨(dú)守靜園,以山水為伴,以詩(shī)書(shū)自?shī)剩悦朗仇嬁?,豈非神仙中人耶?他日得暇,當(dāng)復(fù)來(lái)游,醉眠山月,長(zhǎng)伴煙霞。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> </p> 歸后記 <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">今人常道"詩(shī)與遠(yuǎn)方",而張公夫婦就在嶗山一隅,以磚瓦寫(xiě)詩(shī),用煙火押韻。所謂桃源,原不在虛無(wú)縹緲間,而在與萬(wàn)物相悅的胸次中。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> ——END——</p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">圖片攝影:滌塵</p><p class="ql-block">文字編輯:滌塵</p><p class="ql-block">音樂(lè)曲目:《月下》??</p><p class="ql-block">鏈接制作:滌塵</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p>