<p class="ql-block">玉樓春-瑯玡山</p><p class="ql-block">瑯琊深秀云階巘,</p><p class="ql-block">寺覽無樑天上殿。</p><p class="ql-block">釀泉珠玉瀉幽潭,</p><p class="ql-block">碧水虹橋山影霰。</p><p class="ql-block">醉翁亭畔松風翦,</p><p class="ql-block">太守文章千古嘆。</p><p class="ql-block">林間啼鳥勸提壺,</p><p class="ql-block">來敬二賢梅下盞。</p><p class="ql-block">?</p> <p class="ql-block">雨花詞賞:</p><p class="ql-block">一一一《浪淘沙令-訪醉翁亭》</p><p class="ql-block">山色有無中,</p><p class="ql-block">林壑青濛。</p><p class="ql-block">有亭飛翼謁歐公。</p><p class="ql-block">太守文章山水樂,</p><p class="ql-block">千載從容。</p><p class="ql-block">把酒祝東風,</p><p class="ql-block">此意誰通。</p><p class="ql-block">釀泉香冽古今同。</p><p class="ql-block">小可扶杯風醉醒,</p><p class="ql-block">亦自蒼翁。</p> <p class="ql-block">雨花詩賞:</p><p class="ql-block">?一一一《孔雀》</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?孔雀雨花依,</p><p class="ql-block">東南何處飛。</p><p class="ql-block">耀霞收錦羽,</p><p class="ql-block">斂翼沐星暉。</p><p class="ql-block">飲露秋煙渺,</p><p class="ql-block">棲云月色微。</p><p class="ql-block">?金屏開翠幛,</p><p class="ql-block">?顧影舞芳菲。</p> <p class="ql-block">雨花詩賞:</p><p class="ql-block">一一一《遠古彩陶》</p><p class="ql-block">摶土成玄器,</p><p class="ql-block">窯煙溯歲深。</p><p class="ql-block">紋疑星斗轉(zhuǎn),</p><p class="ql-block">彩作水云沉。</p><p class="ql-block">對罐思篝火,</p><p class="ql-block">叩陶聽古音。</p><p class="ql-block">文明初始跡,</p><p class="ql-block">石上尚遺今。</p> <p class="ql-block">雨花詞賞:</p><p class="ql-block">一一一《小重山-湖山獨釣》</p><p class="ql-block">獨坐磯頭云水寬。</p><p class="ql-block">一竿風月里,遠塵喧。</p><p class="ql-block">沙鷗數(shù)點隱蒼煙。</p><p class="ql-block">清波上,誰與共流年。</p><p class="ql-block">蘆雪放歸船。</p><p class="ql-block">浮名長揖后,釣悠閑。</p><p class="ql-block">湖山與我兩忘言。</p><p class="ql-block">林翠處,晚照帶蓑還。</p> <p class="ql-block">雨花詞賞:</p><p class="ql-block">一一一《武陵春·雨后山中》</p><p class="ql-block">霧隱重巒煙抹翠,夜雨洗空丘。</p><p class="ql-block">竹仗芒鞋意趣稠,撲面水風遒。</p><p class="ql-block">岫壑松搖山影嘯,草徑入林幽。</p><p class="ql-block">一朵仙云泛葉舟,欲往洞天游。</p><p class="ql-block">?</p> <p class="ql-block">雨花詞賞:</p><p class="ql-block">一一一《梅花引-梅》 </p><p class="ql-block">瓊英舞,寒香吐,</p><p class="ql-block">冰姿玉骨臨風佇。</p><p class="ql-block">月朦朧,影玲瓏,</p><p class="ql-block">冷艷一枝,偏在雪中紅。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">孤山處士情如許,</p><p class="ql-block">驢背詩翁句堪妒。</p><p class="ql-block">韻清幽,意輕愁,</p><p class="ql-block">零落成泥,猶自繞枝頭。</p> <p class="ql-block">雨花詩賞:</p><p class="ql-block">一一一《學詩有感》</p><p class="ql-block">退休閑悶欲何之,</p><p class="ql-block">?仄仄平平學寫詩。</p><p class="ql-block">?轉(zhuǎn)合起承?;蠡?,</p><p class="ql-block">?興觀群怨更癡癡。</p><p class="ql-block">能充犬馬衰年樂,</p><p class="ql-block">?不管雞蟲較計嗤。</p><p class="ql-block">?石上芭蕉聽暮雨,</p><p class="ql-block">?自尋章句酒傾卮。</p> <p class="ql-block">賞石夜讀:</p><p class="ql-block">一一一《洞天藏道》</p><p class="ql-block"> 夜來觀賞此石,似啟以金棱之扉,飾以銀沙之壁,下有白波之橫,亦現(xiàn)赭輝之覆,倏然間,其隆然而起者是為魚乎?首尾翹然,珠目儼然,硃砂之色,其疑鯉魚龍門之象也。</p><p class="ql-block"> 沉吟良久,忽有一思,豈非道家之洞天乎?洞天者,洞天福地之簡謂也,乃道家神仙所居之名山深壑,亦道者多擇修身悟道之佳山勝水之地。其有十大洞天,三十六小洞天,皆三清仙境。吾市之句容茅山,即上清宗壇,第八洞天,昔吾曾攀步云之道,而上流云之宮,是其境也。</p><p class="ql-block"> 所謂洞,之與人類文明相伴久矣。上古蒙昧,原始人穴居為生,最為著名者,有“山頂洞人”存焉。至文明初萌,人聚為部落,乃掘地為穴,覆以草葉,是為半穴居。漢字之“宮”字,初非指巍峨壯麗之宮殿,實是掘成兩居室覆蓋茅檐之洞穴耳。</p><p class="ql-block"> 道家以為,幽僻深遽之神秘洞穴,是與上天仙尊交通的秘密孔道,故其多以春山秋水之境筑祠建宇,供奉三清,不冠廟名而以宮觀稱之,而宮字之形,略似于汲收天地靈氣的葫蘆,亦成為仙風道骨之標配。</p><p class="ql-block"> 道家思想之崇尚自然,清靜無為,思維奇特恢宏而辯證,實為中華文明之瑰寶。比如“洞”,乃閉塞陰暗之所,卻化作洞天,反成陽光瑰麗之境,洞中視物,應有管中窺豹之限,卻出“洞察”之詞,喻明察秋毫之意也,豈非辯證之理乎?</p><p class="ql-block"> 此石亦是也。洞形逼仄,躍然之魚充塞其滿。所謂“北溟有魚,其名為鯤。鯤之大,不知幾千里也”,這可以是鯤嗎?</p><p class="ql-block"> 道教還有個思想,萬物同一。宇宙之大,不辭芥微,毫末之微,能蘊天下,本質(zhì)都是一樣的,縮萬里于一粒,化千年為一瞬,浮塵野馬,白云蒼狗,現(xiàn)代科學的原子粒子,證明了這點。所以,此洞雖微,而不知幾千里之巨的鯤鵬游躍其間,亦不難理解了。</p><p class="ql-block"> 勢無常形而天行有道,陰陽相合而乾坤萬化,道象有陰陽八卦之魚矣,喻大千世界的萬物,哪怕是矛盾對立之體,亦是你中有我,我中有你,螺旋發(fā)展,互為轉(zhuǎn)化,由此生生不息,萬世不竭。吾之賞,又一夜不眠矣。</p><p class="ql-block"> 賦《清平樂》一章:</p><p class="ql-block"> 洞天藏道,</p><p class="ql-block"> 大夢誰先覺?</p><p class="ql-block"> 清靜無為真諦妙,</p><p class="ql-block"> 秋水春山憑嘯。</p><p class="ql-block"> 逍遙萬里鯤鵬,</p><p class="ql-block"> 化生玄牝之門。</p><p class="ql-block"> 瞬息陰陽形勢,</p><p class="ql-block"> 石中一孕乾坤。</p> <p class="ql-block">雨花詞賞:</p><p class="ql-block">一一一《南鄉(xiāng)子-雨中郊游秦淮河》</p><p class="ql-block">野水暮云平,</p><p class="ql-block">蘆荻蕭蕭帶雨聽。</p><p class="ql-block">惆悵客思迷遠浦,</p><p class="ql-block">伶俜,</p><p class="ql-block">白鷺孤飛恁樣輕。</p><p class="ql-block">倏瞬有微晴,</p><p class="ql-block">斷續(xù)隨風是柳鶯。</p><p class="ql-block">莫向甕橋詢舊事,</p><p class="ql-block">零星,</p><p class="ql-block">一篙春煙冷畫屏。</p> <p class="ql-block">雨花詞賞:</p><p class="ql-block">一一一《浪淘沙-陳摶老祖》 </p><p class="ql-block">蟄臥華山巔,</p><p class="ql-block">抱月孤眠。 </p><p class="ql-block">白云為被石為氈。 </p><p class="ql-block">不管塵寰興廢事,</p><p class="ql-block">懶問流年。 </p><p class="ql-block">大夢醒時看,</p><p class="ql-block">棋罷柯殘。 </p><p class="ql-block">龍飛九五已茫然。 </p><p class="ql-block">唯有先生仙榻處,</p><p class="ql-block">依舊嵐煙。</p> <p class="ql-block">雨花詞賞:</p><p class="ql-block">?一一一《玉蝴蝶-青山獨坐》</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?空山孤坐青巖,</p><p class="ql-block">花雨落春卮。</p><p class="ql-block">杜宇幾聲遲,</p><p class="ql-block">?紅塵一夢知。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?浮云來去也,</p><p class="ql-block">?天道往乎之。</p><p class="ql-block">?松下捋蒼髭,</p><p class="ql-block">?忘機誰可詩。</p> <p class="ql-block">雨花詞賞:</p><p class="ql-block">一一一《浣溪沙-山中晚歸》</p><p class="ql-block">雨后山中黃葉飛,</p><p class="ql-block">?急溪難涉暮思歸,</p><p class="ql-block">?亂林驚鳥暗風吹。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?初月照臨紅石谷,</p><p class="ql-block">?霜枝戳掛綠簔衣。</p><p class="ql-block">?相扶一隊影依稀。</p> <p class="ql-block">雨花詩賞:</p><p class="ql-block">一一一《猴子觀?!?lt;/p><p class="ql-block">孤峰踞石猴,</p><p class="ql-block">萬古瞰云流。</p><p class="ql-block">霧嶂千山隱,</p><p class="ql-block">風松一壑幽。</p><p class="ql-block">秋晴觀北海,</p><p class="ql-block">春雨夢東洲。</p><p class="ql-block">或問如來掌,</p><p class="ql-block">嵐煙指上游。</p> <p class="ql-block">雨花夜讀:</p><p class="ql-block">?一一一《壺中歲月》</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">? 靈明種子產(chǎn)先天,蒂固根深理自然。</p><p class="ql-block">? 逐日壅培坤位土,依時澆灌坎中泉。</p><p class="ql-block">? 花開白玉光而瑩,子結(jié)黃金圓且堅。</p><p class="ql-block">? 成就頂門開一竅,個中別是一坤乾。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">? 這是元人李道純的詠葫蘆詩。葫蘆,古人稱瓠,又通假壺,常寫作壺盧。我國良渚文化遺址發(fā)現(xiàn)有八千年前的葫蘆籽,《詩經(jīng)》有“七月食瓜,八月斷壺”的記載。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">? 《后漢書-神仙列傳》有這么個故事:汝南人費長房,擔任市吏,略似現(xiàn)在的城管,每天在農(nóng)貿(mào)市場都能看到一個賣藥老者,擔子上掛著一個碩大的葫蘆,日暮人散之時,便跳入葫蘆隱身了也。費城管好生驚訝,找一天切一盆豬頭肉,打兩斤渾酒趨前叩問,老者倒也熱情,相邀進了葫蘆,卻是“玉堂華麗,旨酒甘肴盈衍其中”,于是辭了工作,跟隨著學仙去了。這老者,后人尊稱壺公,而仙境快活就叫壺天,東岳泰山的半山腰有一個壺天閣,懸一聯(lián)曰:“造極頂千重尚多福地,登此山一半已是壺天”,當年我氣喘吁吁到彼稍息,回望云天汗漫,松濤四起,涼風颼颼,真有羽化升仙之覺也。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">? 壺的本義就是酒器,甲骨文的字形就是青銅器的寫實描摹,是蒼頭百姓不能用也用不起的良金美器,于是同樣廣腹斂口的葫蘆便成了民間的壺,而利用價值開發(fā)廣矣,有懸壺濟世的藥葫蘆,有醉里乾坤大,壺中日月長的酒葫蘆,有賣油郎獨占花魁的油葫蘆,還有明遠樓旗人存養(yǎng)蛐蛐兒的袖珍小葫蘆。從前人們還會葫蘆串為一圈,乘桴浮于水以渡河也,云南兄弟民族的特色樂器葫蘆絲,其音綿厚,深遠,最喜吹奏的《滄海一聲笑》,開闊,蒼涼,雄健。老百姓用的最多的是一種無腰的葫蘆,一剖兩瓣,舀水穵飯,謂之瓢。記得早年在山東濟寧逛集市,見一攤位蹲坐一糾糾大漢,手持一大瓢青菜面疙瘩湯,另一只手抓一根青白大蔥,正吃的痛快,上前相商買一瓢嘗嘗,那漢子一楞道:不是賣的,想吃送你一碗。我老著臉說就要這個瓢吃。大漢咧嘴一笑,遞將過來,咱回頭招呼伙伴:照相。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">? 《西游記》三十三回中唐僧被妖精所擒,孫悟空拔根毫毛變做可以收入天地的“一尺七寸長的大紫金紅葫蘆”,騙取了小妖手里那個能攝人入內(nèi)的怪葫蘆,最終救了師父。在道教及中國傳統(tǒng)哲學里,有“壺天之說”,宇宙如宮室,人居其一,逝后會經(jīng)過通道去向另一個世界,如同葫蘆。你看,這和當下的量子糾纏,平行世界何其一致,不由不欽佩我們先人的思維超前,中國當今科技的爆發(fā)不是沒有道理的。正反物質(zhì), 鏡像宇宙,白洞黑洞,時空隧道,大體都不出陰陽兩極,互生互化之論。李道純先生的葫蘆詩正是中國傳統(tǒng)哲學觀的詮注。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">? 民間以葫蘆與福祿諧音,亦多籽,寓繁衍,故葫蘆亦為吉祥之物,而東海三神山的三壺仙境,修煉成仙的道生壺化,則表達了人們對美好環(huán)境幸福生活的向往。葫蘆之形,略似漢字“宮”,上古宮字并非宮殿,而是一般居室,初民半穴而居,兩室間掘一道連接,如束腰之葫蘆,半坡遺址有存。而蘆字下部是戶,戶者,獨扇門扉也,蘆編為柵,可以想見先人聚族而居,泥垣茅頂,柴扉蘆籬,門掛葫蘆以祈豐收吉祥也。</p><p class="ql-block"> 這枚雨花上的圖案極似葫蘆,略瘦而已,周邊毫光白芒,仙氣郁郁,賞之頗有心境升華之感。詞牌《西江月》,又名《壺天曉》,試填一闋:</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">? 混沌初分一竅,壺天曉隱玄霜。</p><p class="ql-block">? 金丹九轉(zhuǎn)世空茫,何言蟲洞虛妄?</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">? 剖作瓢舀春水,懸為藤掛晴窗。</p><p class="ql-block">? 人生百味短而長,活過神仙模樣。</p> <p class="ql-block">雨花詞賞:</p><p class="ql-block">一一一《踏莎行-龍舟賽后遇雨》</p><p class="ql-block">鼓歇人歸,</p><p class="ql-block">云翻風驟,</p><p class="ql-block">北湖空寂煙波皺。</p><p class="ql-block">青荷棧道隱龍舟,</p><p class="ql-block">跳珠草岸斜絲柳。</p><p class="ql-block">雨濕榴花,</p><p class="ql-block">涼侵衫袖,</p><p class="ql-block">九華禪影城林黝。</p><p class="ql-block">吳頭楚尾霧茫茫,</p><p class="ql-block">瀟瀟演作端陽秀。</p> <p class="ql-block">雨花詩賞:</p><p class="ql-block">?一一一《龍貓草?!?lt;/p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">草海龍貓境,</p><p class="ql-block">來游石臼湖。</p><p class="ql-block">煙浮虛塔影,</p><p class="ql-block">浪涌過天衢。</p><p class="ql-block">客隱青紗帳,</p><p class="ql-block">漁歌碧玉蕪。</p><p class="ql-block">翠云飛白鳥,</p><p class="ql-block">五月賞心圖。</p> <p class="ql-block">雨花詞賞:</p><p class="ql-block">一一一《蝶戀花-端午登鐘山》</p><p class="ql-block">薄霧輕煙纏遠樹, </p><p class="ql-block">草徑幽深, </p><p class="ql-block">石澗苔痕古。 </p><p class="ql-block">艾符攜身香暗度, </p><p class="ql-block">松風偶伴鶯兒語。 </p><p class="ql-block">絕頂?shù)桥R天近午, </p><p class="ql-block">遙望臺城, </p><p class="ql-block">湖上龍舟赴。 </p><p class="ql-block">屈子忠魂今在否,</p><p class="ql-block">榴花似火云高處。</p> <p class="ql-block">雨花詞賞:</p><p class="ql-block">一一一《醉垂鞭-雨后晨山》</p><p class="ql-block">一夜雨初停,</p><p class="ql-block">?春山崮,籠晨霧。</p><p class="ql-block">新日玉盤凝,</p><p class="ql-block">疑當白月明。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">霞煙圈粉暈,</p><p class="ql-block">?花云隱,鳥蟲鳴。</p><p class="ql-block">?嵐氣沐芬清,</p><p class="ql-block">山頭?草樹盈。</p> <p class="ql-block">雨花夜讀:</p><p class="ql-block">?一一一《日暮酒醒》</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">? 唐宋詩詞,群星耀眼,高山仰止,與歌與哭,不一而足。不知怎的,對晚唐的許渾,遺宋的蔣捷,總有一般別樣的情愫。這決不是落日的悲涼,也不是亡國的慟傷,而是這兩位的絕美詩詞,把相續(xù)的悲恨深深隱藏,無限的情懷托付風雨山川,那一縷輕愁的云煙,遠隔千年,繚繞在我的心房。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">? 欣賞這枚雨花,似是猩紅的暮色,云水漫漫的江上,江岸石磯亂疊,一個人影獨自惆悵,是剛剛送走了朋友呢,還是傷別了他的夢想?</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">? 讓我們頌讀一首許渾先生的《謝亭送別》:</p><p class="ql-block">? 勞歌一曲解行舟,紅葉青山水急流。</p><p class="ql-block">? 日暮酒醒人已遠,滿天風雨下西樓。</p><p class="ql-block"> 勞勞送客亭的一曲尚有余響,你遠行的輕舟已入滄茫,紅葉如火的秋山猶現(xiàn)青蔥,無言注視著匆匆流水去向遠方。我滿腹惆悵,一杯一杯醉倒直到天際昏黃,拂去酒意,風雨聚起,落葉飄零,獨下西樓,書寫著寂寞的凄惶。</p><p class="ql-block"> 許渾的詩風空闊清麗,愁淡空靈,親切舒平,和晚唐的暮色空茫十分契合,讀起來有一種自然的共情。名句有:“鳥下綠蕪秦苑夕,蟬鳴黃葉漢宮秋”,“紅葉晚蕭蕭,長亭酒一瓢”,“溪云初起日沉閣,山雨欲來風滿樓”,“殘螢棲玉露,早雁拂金河”,“吳岫雨來虛檻冷,楚江風急遠帆多”。他有一首《金陵懷古》:</p><p class="ql-block"> 玉樹歌殘王氣終,景陽兵合戍樓空。</p><p class="ql-block"> 松楸遠近千官冢,禾黍高低六代宮。</p><p class="ql-block"> 石燕拂云晴亦雨,江豚吹浪夜還風。</p><p class="ql-block"> 英雄一去豪華盡,惟有青山似洛中。</p><p class="ql-block"> 是南京詠史詩詞名篇,我猶喜“石燕拂云晴亦雨,江豚吹浪夜還風”一聯(lián),總認為是南京名勝燕子磯和揚子江上江豚嬉戲的現(xiàn)場直播,詩人描詠,千年一貫啊。</p><p class="ql-block"> 許渾和蔣捷,皆生活在王朝末世,但有一點與眾不同,其作品雖然隱約著國家憂患的無奈,卻不晦暗,能用明麗的色彩襯托內(nèi)心的郁抑,讓讀者更能感受到詩人精神世界苦悶輕愁和背后的家國情懷,比如蔣捷的《一剪梅-舟過吳江》,猶以末句紅了櫻桃,綠了芭蕉,直與許渾同韻也。</p><p class="ql-block"> 賞玩這枚雨花,我亦想在一個紅葉青山的秋天,滿天風雨的傍晚,獨上高樓,大醉酩酊,然后故做愁緒地下樓,博諸君一笑。</p> <p class="ql-block">雨花詞賞:</p><p class="ql-block">?一一一《醉紅妝-石畫兩解》</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?黛眉波眼或番娘,</p><p class="ql-block">?絡金絲,看麝囊。</p><p class="ql-block">龍涎瀚海露凝香,</p><p class="ql-block">?飛花雨,落東唐。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">西人?現(xiàn)代畫風罡,</p><p class="ql-block">?畢加索,意無常。</p><p class="ql-block">?線抹空間光影幻,</p><p class="ql-block">?心激蕩,筆賁張。</p> <p class="ql-block">雨花詩賞:</p><p class="ql-block">一一一《霹靂空空導彈》</p><p class="ql-block">東方驚霹靂,</p><p class="ql-block">千里飛霜鏑。</p><p class="ql-block">?挾火出青鋒,</p><p class="ql-block">?破云分白霓。</p><p class="ql-block">高風寇虜侵,</p><p class="ql-block">勁弩長空擊。</p><p class="ql-block">?滄海嘯波寒,</p><p class="ql-block">九天誰敢敵。</p> <p class="ql-block">雨花詩賞:</p><p class="ql-block">一一一《沙暴駝影》</p><p class="ql-block">駝背上蜷著身體,</p><p class="ql-block">?粟特人才過陽關(guān),</p><p class="ql-block">?驟然起沙塵風暴,</p><p class="ql-block">?撲擊著心驚膽寒。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?忘不了前日長安,</p><p class="ql-block">?曲江池舞醉酒酣,</p><p class="ql-block">?馱一隊大唐絲綢,</p><p class="ql-block">?去向那西域遠番。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?這一回長途漫漫,</p><p class="ql-block">?免不了饑渴繁難,</p><p class="ql-block">?唯有這駝鈴聲聲,</p><p class="ql-block">?撫慰我心際孤單。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?別只羨絲路花雨,</p><p class="ql-block">?更多是人畜瘦孱,</p><p class="ql-block">?羅馬帝綾羅綢緞,</p><p class="ql-block">?戈壁灘枯骨糾纏。</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?千年前商貿(mào)艱辛,</p><p class="ql-block">?如今是列車巨船,</p><p class="ql-block">?新中國一帶一路,</p><p class="ql-block">?重現(xiàn)了盛唐奇觀。</p> <p class="ql-block">賞石夜讀:</p><p class="ql-block">一一一《朱元璋詩話》:</p><p class="ql-block"> 這枚石,是一位古代人物的剪影,他頭戴四方平定巾,著士人便服,坐于官椅上,手搖絹扇,仰面安閑,此等氣度,我揣測是大明圣主朱元璋宮中暫憩的生活小照。</p><p class="ql-block"> 朱元璋是中國大一統(tǒng)王朝中唯一起于至賤至貧的開國皇帝,幼年困厄,給人放牛,元末亂世,父母死于饑荒,做過沙彌、乞丐,參加農(nóng)民軍后一刀一槍,血里火里,一步步成就大業(yè)。</p><p class="ql-block"> 家世決定了早年朱元璋是個文盲,然而百戰(zhàn)之余,刻苦讀書,漸漸粗通文墨,終成一代雄主,個中艱辛誰能體會得來?正是這個原因,朱元璋讀書撰文,為正確理解和表達思想,十分注重斷句,現(xiàn)立于明中山王徐達墓的神道碑,是他親自撰寫斷句,成為我國古代唯一的鐫有標點符號的御制石碑。腹有詩書,朱皇帝亦免不了舞文弄墨之俗,也留下了一些詩章和故事。</p><p class="ql-block"> 雞叫一聲撅一撅,雞叫二聲撅二撅。</p><p class="ql-block"> 三聲四聲天下白,褪盡殘星和曉月。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 天為帳幕地為氈,日月星辰伴我眠。</p><p class="ql-block"> 夜間不敢長伸腳,恐踏山河社稷穿。</p><p class="ql-block"> 這兩首無題之詩,文詞簡陋直率,似為初涉之作,但卻透顯其闊大胸懷,使我想起趙匡胤初時的一句詠月“未離海底千山黑,才到空中萬國明”,果然,有包孕天地之雄才者,出句便是不凡,哪怕有人以為的粗鄙可笑。</p><p class="ql-block"> 戎馬倥傯之時,朱元璋偶爾題詠,更表現(xiàn)出他的宏大志向和豪情:</p><p class="ql-block"> 詠菊</p><p class="ql-block"> 百花發(fā)時我不發(fā),我花一發(fā)都嚇殺。</p><p class="ql-block"> 要與西風戰(zhàn)一場,遍身穿就黃金甲。</p><p class="ql-block"> 示僧</p><p class="ql-block"> 殺盡江南百萬兵,腰間寶劍血猶腥。</p><p class="ql-block"> 老僧不識英雄漢,只管嘵嘵問姓名。</p><p class="ql-block"> 前一首改自黃巢的同題詩,更加直接武勇,驅(qū)逐蒙元,定鼎天下,英氣逼人。而后一首是在行軍途中偶過一寺游覽,和尚喋喋不休地詢問施主名姓,朱元璋很是無奈,不知這首詩嚇到老僧了沒有。</p><p class="ql-block"> 隨著這個文學青年寫作能力的提高,可以看到他的詩作也愈見水平。</p><p class="ql-block"> 拂曉行軍</p><p class="ql-block"> 忙著征衣快著鞭,回頭月掛柳梢邊。</p><p class="ql-block"> 兩三點露不成雨,七八個星猶在天。</p><p class="ql-block"> 茅店雞聲人過語,竹籬犬吠客驚眠。</p><p class="ql-block"> 等閑推出扶桑日,社稷山河在眼前。</p><p class="ql-block"> 很有些文人氣息,結(jié)句依然是豪氣干云。還有一首詠竹的小詩也是這等意境:雪壓枝頭低,雖低不著泥。一朝紅日出,依舊與天齊。</p><p class="ql-block"> 朱元璋贏得天下,定都金陵,詩風多了些帝王氣象。</p><p class="ql-block"> 神風操</p><p class="ql-block"> 鈞天奏兮列丹墀,俄翩翩兮鳳凰儀。</p><p class="ql-block"> 斂翱翔兮棲梧枝,彼觀德兮直為我辭。</p><p class="ql-block"> 在皇家威儀的滿足感中,這位最勤政的帝王,老朱也不由對諸臣發(fā)起牢騷。</p><p class="ql-block"> 諸臣未起朕先起,諸臣已睡朕未睡。</p><p class="ql-block"> 何似江南富足翁,日高三丈尤披被。</p><p class="ql-block"> 我更喜歡他的一首燕子磯,形象,生動,意趣盎然:</p><p class="ql-block"> 燕子磯兮一秤砣,長虹做桿又如何。</p><p class="ql-block"> 天邊彎月懸鉤釣,稱我江山有幾多。</p><p class="ql-block"> 朱皇帝一日微服出行,小村遇雨,農(nóng)戶檐下暫避,見籬墻花瓣,雨中輕落,數(shù)竿青竹,隨風搖擺,脫口而吟:“微微細雨灑修竹,拂拂輕風揚落花”,隨行人等并不敢插嘴。屋內(nèi)忽有朗聲續(xù)曰:“天下車書今一統(tǒng),五云深處帝王家”。門開處,一蒼髯老者邀眾人入屋小憩,待以清酒,讓出身平民的朱元璋倍感親切,厚賜老人而別。</p><p class="ql-block"> 朱元璋后來的詩作,絲毫不亞于文人墨客,而更有一種豪逸俊朗之象,試看兩首:</p><p class="ql-block"> 廬山詩</p><p class="ql-block"> 廬山竹影幾千秋,云鎖高峰水自流。</p><p class="ql-block"> 萬里長江飄玉帶,一輪明月滾金球。</p><p class="ql-block"> 路遙西北三千界,勢壓東南百萬州。</p><p class="ql-block"> 美景一時觀不盡,天緣有份再來游。</p><p class="ql-block"> 滄浪翁泛海</p><p class="ql-block"> 海天漠漠際無窮,巨艦檣高挾兩龍。</p><p class="ql-block"> 帆飽已知風力勁,舵寬方覺水情雄。</p><p class="ql-block"> 鰲魚背上翻飛浪,蛟蜃鬐頭觸見虹。</p><p class="ql-block"> 何日定將歸泊處,也應系纜水晶宮。</p><p class="ql-block"> 對聯(lián),發(fā)端于五代,然而民間春聯(lián)之濫觴,實出于朱元璋。這位洪武大帝,起于底層,對老百姓有著深厚的感情,比如提倡鄉(xiāng)民社聚,耆老饗宴,發(fā)動人民反腐等等,春節(jié)家家戶戶貼對子,吉祥安康渲染喜慶就是他大力推進的,春聯(lián)從此成為中國民俗文化的重要內(nèi)容。</p><p class="ql-block"> 傳朱元璋有日微行郊處,進一村店,見暮窗斜影,殘桌破凳處一外鄉(xiāng)人獨自飲食,于是閑聊兩句,知是進京科舉考試的重慶士子,便隨口出了個上聯(lián):千里為重,重水重山重慶府。那學生脫口而對:一人為大,大邦大國大明君。皇上不由心底贊許果然是個才子。于是又出聯(lián)曰:小村店三杯兩盞,無有東西。學生不加猶豫對道:大明國一統(tǒng)萬方,不分南北。</p><p class="ql-block"> 雖有后人編造之嫌,也有趣的緊。賞看美石,想那一個大字不識,衣裳襤褸的放牛小屁孩,居然成就了一統(tǒng)萬方的大邦大國之君,而且文章天下,詩境豪壯,通俗易懂,僅從這一點,真是勵志的好榜樣啊。</p> <p class="ql-block">訪善司寺</p><p class="ql-block">?</p><p class="ql-block">?泉水山深處,</p><p class="ql-block">?寺名稱善司。</p><p class="ql-block">見僧?趨叩問,</p><p class="ql-block">?云供此神祗。</p><p class="ql-block">?百度渾無解,</p><p class="ql-block">?幾說皆有疑。</p><p class="ql-block">?藍天云疊嶂,</p><p class="ql-block">?禮佛上璇墀。</p> <p class="ql-block">謝榮新 石</p>