<p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">◆ 歐陽修《玉樓春·尊前》以離別洛陽為背景,通過樽前話別場(chǎng)景的層層鋪敘,深刻揭示人生情感的執(zhí)著與無常。詞中“人生自是有情癡”點(diǎn)明癡情源于人性本質(zhì),非外物所能左右;離別之痛在“腸寸結(jié)”的哀婉中抵達(dá)極致,卻以“看盡洛城花”的豪宕作結(jié),展現(xiàn)了從沉溺悲情到超然豁達(dá)的升華。全詞于凄愴中蘊(yùn)含對(duì)美好事物的珍視,在理性與感性的張力間,傳遞出對(duì)生命聚散離合的深刻體悟。試以現(xiàn)代語言表達(dá)經(jīng)典意象,作短詩一首。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>歸途的守望</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">明月不解離曲的哀婉</p><p class="ql-block">清風(fēng)怎知濁酒的濃烈</p><p class="ql-block">天涯路茫茫</p><p class="ql-block">心碎無處藏</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">你欲語還休,淚光閃爍</p><p class="ql-block">而洛城殘花正零落成泥</p><p class="ql-block">暮色浸染的斜陽里</p><p class="ql-block">一只孤雁劃破天際</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">飛鴻可計(jì)我的歸期?</p><p class="ql-block">抑或那是春和景明之時(shí)</p><p class="ql-block">煙柳畫橋,風(fēng)簾翠幕</p><p class="ql-block">我將輕舟逐浪而回</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">附:</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《玉樓春》歐陽修</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">尊前擬把歸期說,欲語春容先慘咽。人生自是有情癡,此恨不關(guān)風(fēng)與月。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">離歌且莫翻新闋,一曲能教腸寸結(jié)。直須看盡洛城花,始共春風(fēng)容易別。</span></p>