<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> 近日,身體抱恙。除了偶爾練練琴,剩下的時間就一直懶在床上和被子抵死纏綿。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> 日子仿佛失去了亮光,整個人都灰蒙蒙的,陰暗的思想蠢蠢欲動。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> </b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> 朋友見不得我這樣,看下午陽光正好,說帶我去山里走走。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> 這是我為數(shù)不多的喜好之一。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> 拉開厚厚的窗簾,窗外的陽光有點(diǎn)晃眼,我抱著被子瞇著眼睛往外看,風(fēng)柔柔的吹著,開滿枝頭的紫荊花微微蕩漾,突然就來了點(diǎn)活力。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> 那就出發(fā)吧。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> 和朋友慢慢的走在山路上,有一搭沒一搭的聊著,這一刻,歲月應(yīng)算靜好。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> 山里的樹,還是如千百年來的一樣靜默:春來不見喜,秋去不見愁,花開不得意,花落不傷悲。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> 突然就釋懷了。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> 師傅說:風(fēng)吹竹影塵不動,雁過寒潭水無痕。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> 那些因緣而起的悲喜得失,在這一刻,似這山林一樣,照見了萬物皆空。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> 也照見了我心中遙遠(yuǎn)的無盡的星辰。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);">?</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(1, 1, 1);"> </b></p>