<p class="ql-block">問曰:學(xué)書不能明,何也?</p><p class="ql-block">曰:此只在技法上尋求,故不明。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">人間多少風(fēng)流骨,只愿徜徉文字間。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">追古迄今,學(xué)書之人,多如過江之鯽。妍美者有之;質(zhì)樸者有之;奇怪者有之;江湖惡札亦有之。然文美書絕者,無不卓然眾人矣。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">而今人學(xué)書,期速成者,何其多也。眾皆用功,臨池不輟,看得多,解得去,技法雖極解得明曉,然失其書之本矣!本不明,反朝夕臨習(xí),有何益哉?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">書之本,便是正心,博文約禮,又神思翰飛,蓋能明道,此應(yīng)是學(xué)書頭腦處。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">吾欲抄詩、借詞、搬曲賦、錄雄文,拾人牙慧而已矣。去其翰墨,余何人哉?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">自問曰:“汝之手之筆,蓋不能寫汝之心乎?”思之汗顏。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">是故,自錄前人所述,愈巧愈俗,用以自警。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">臨池日久,愈巧愈俗,</span>誠(chéng)不我欺也!</p>