一念秋風(fēng)起, 一念相思長(zhǎng) <p class="ql-block"> 不知不覺(jué),秋意漸濃,九月也已過(guò)半。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 秋天是思念的季節(jié),當(dāng)秋風(fēng)起,思念也隨風(fēng)而來(lái)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 秋天,可能天生就是思念的時(shí)節(jié)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 梧桐夜落,秋風(fēng)細(xì)細(xì),每一絲空氣里,都滲透著思念的味道,每一片秋葉上,都書(shū)寫(xiě)著思念的篇章。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 看到晴空,大雁歸去,黃葉飄落,我的心,早就飛向你在的方向。</p> <p class="ql-block">誰(shuí)念西風(fēng)獨(dú)自涼,</p><p class="ql-block">蕭蕭黃葉閉疏窗,</p><p class="ql-block">沉思往事立殘陽(yáng)。</p><p class="ql-block">被酒莫驚春睡重,</p><p class="ql-block">賭書(shū)消得潑茶香,</p><p class="ql-block">當(dāng)時(shí)只道是尋常。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">——清·納蘭性德《浣溪沙·誰(shuí)念西風(fēng)獨(dú)自涼》</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 秋風(fēng)清冷,有誰(shuí)知道納蘭的悲傷?</p><p class="ql-block">看片片黃葉飛舞遮掩了疏窗,佇立夕陽(yáng)下,往事追憶茫茫。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 酒后小睡,春日好景正長(zhǎng),閨中賭賽,衣襟滿(mǎn)帶茶香,昔日平常往事,已不能如愿以?xún)敗?lt;/p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 世事無(wú)常,聚散匆匆,面對(duì)離別,納蘭做不了什么,我們也無(wú)可奈何。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 唯有思念,才能在這西風(fēng)揚(yáng)起之時(shí),在這夕陽(yáng)西下之時(shí)給予人們一點(diǎn)點(diǎn)慰藉。</p> 秋風(fēng)吹不盡,? 總是玉關(guān)情 <p class="ql-block">別后不知君遠(yuǎn)近,觸目凄涼多少悶。</p><p class="ql-block">漸行漸遠(yuǎn)漸無(wú)書(shū),水闊魚(yú)沉何處問(wèn)?</p><p class="ql-block">夜深風(fēng)竹敲秋韻,萬(wàn)葉千聲皆是恨。</p><p class="ql-block">故攲單枕夢(mèng)中尋,夢(mèng)又不成燈又燼。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">——宋·歐陽(yáng)修《玉樓春》</p> <p class="ql-block"> 自你走后,滿(mǎn)目凄涼。我們斷了書(shū)信,該去哪里尋你,我亦不知。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 深夜里,秋風(fēng)吹起竹葉,蕭蕭不停,千聲萬(wàn)聲都是離愁別恨。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 人最怕秋夜了,凄涼的秋風(fēng)一陣一陣,敲打著人的心,總會(huì)提醒我們想起那些離去的人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 這個(gè)秋夜,想問(wèn)一聲故人,你還安否?</p> 露從今夜白,? 月是故鄉(xiāng)明 <p class="ql-block">洛陽(yáng)城里見(jiàn)秋風(fēng),欲作家書(shū)意萬(wàn)重。</p><p class="ql-block">復(fù)恐匆匆說(shuō)不盡,行人臨發(fā)又開(kāi)封。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">——唐·張籍《秋思》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 當(dāng)洛陽(yáng)城里秋風(fēng)起的時(shí)候,張籍想起了家鄉(xiāng),想起了家人。他們?cè)诟墒裁茨兀?lt;/p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 張籍執(zhí)筆寫(xiě)了一封家書(shū)。當(dāng)送信人要出發(fā)的時(shí)候,他匆匆叫住,我要再看一遍,看我還有什么事忘記說(shuō)了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 張籍是千千萬(wàn)想念家人的寫(xiě)照。秋風(fēng)帶來(lái)了思念,更帶來(lái)無(wú)數(shù)游子思鄉(xiāng)的憂(yōu)愁。</p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 正如杜甫在《月夜憶舍弟》中寫(xiě)道:</p><p class="ql-block">戍鼓斷人行,邊秋一雁聲。</p><p class="ql-block">露從今夜白,月是故鄉(xiāng)明。</p><p class="ql-block">有弟皆分散,無(wú)家問(wèn)死生。</p><p class="ql-block">寄書(shū)長(zhǎng)不達(dá),況乃未休兵。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 年少時(shí),總想著“世界那么大”出去闖闖,待到成功時(shí)衣錦還鄉(xiāng)??墒?, 有時(shí)候,一旦分別,再見(jiàn)就遙遙無(wú)期了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 在遠(yuǎn)離家鄉(xiāng)的某地,共看一輪明月時(shí),才發(fā)現(xiàn),月亮啊,還是故鄉(xiāng)的最美!</p> 我在秋天里,等風(fēng),也等你 <p class="ql-block">人面不如花面,花到開(kāi)時(shí)重見(jiàn)。</p><p class="ql-block">獨(dú)倚小闌干,許多山。</p><p class="ql-block">落葉西風(fēng)時(shí)候,人共青山都瘦。</p><p class="ql-block">說(shuō)道夢(mèng)陽(yáng)臺(tái),幾曾來(lái)?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">——宋·辛棄疾《昭君怨·人面不如花面》</p> <p class="ql-block"> 我感覺(jué):人不如花,花有重開(kāi)日,可人無(wú)再見(jiàn)時(shí)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 當(dāng)秋風(fēng)吹落一片片葉時(shí),正是最銷(xiāo)魂的時(shí)候,人和青山一樣,都因?yàn)樗寄疃萘恕?lt;/p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 說(shuō)好了要在夢(mèng)里相會(huì),可你為什么還不來(lái)?只能長(zhǎng)長(zhǎng)地感嘆一句:相見(jiàn)時(shí)難別亦難,東風(fēng)無(wú)力百花殘……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 也罷,不管你來(lái)還是不來(lái),我都在秋風(fēng)蕭瑟中等你。愿攜一程秋色,與你相逢。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 待到那時(shí),應(yīng)該如岑參在《涼州館中與諸判官夜集》中所寫(xiě):</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">河西幕中多故人,故人別來(lái)三五春。</p><p class="ql-block">花門(mén)樓前見(jiàn)秋草,豈能貧賤相看老。</p><p class="ql-block">一生大笑能幾回,斗酒相逢須醉倒。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 世界有時(shí)很大,轉(zhuǎn)眼我們天各一方;世界有時(shí)又很小,再次相逢時(shí),我們定要把酒言歡,訴說(shuō)各自的相思之苦。</p> <p class="ql-block"> 不一樣的秋風(fēng),一樣的思念。 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 突然想起黃啟遠(yuǎn)的《春風(fēng)秋水辭》:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">吾與春風(fēng)皆過(guò)客,君攜秋水?dāng)埿呛?lt;/p><p class="ql-block">三星在天客在遠(yuǎn),紅豆拋盡相思折</p><p class="ql-block">且以弱水許山盟,山高水遠(yuǎn)千千褶</p><p class="ql-block">憐少歡薄別夢(mèng)淺,誰(shuí)立紅樓演離歌?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 讓人想起李清照“天上星河轉(zhuǎn),人間簾幕垂”,唐溫如的“醉后不知天在水,滿(mǎn)船清夢(mèng)壓星河”,讀來(lái)很有藝術(shù)感。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 已經(jīng)入秋很久了,當(dāng)秋風(fēng)起時(shí),也許你思念的人還在遠(yuǎn)方。 </p> <p class="ql-block"> 不知哪一縷秋風(fēng)能喚起你的那一縷情思?又會(huì)溫暖了誰(shuí)?寂寞了誰(shuí)?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 愿許秋風(fēng)知君意,散君心頭意難平。</p>