<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b style="font-size: 20px;">《詩經(jīng)》里的冬天</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b style="font-size: 15px;">——詩經(jīng)中的冬日詩句</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;">冬天,是一幅素淡而溫馨的水墨畫,雖無春夏的繁花似錦、熱烈奔放,卻有著別樣的寧靜與深沉。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;">在流傳了幾千年的《詩經(jīng)》之中,遠(yuǎn)古先民通過雋永的文字,吟唱與自然的親近以及豐富多彩的情感世界。那么,《詩經(jīng)》里的冬天是怎樣的呢?我們一起來看看吧。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"><span class="ql-cursor">?</span></span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 15px;"><span class="ql-cursor">?</span>北風(fēng)其涼,雨雪其雱?;荻梦?,攜手同行。</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"> ——《邶風(fēng)·北風(fēng)》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;">開篇北風(fēng)呼嘯、大雪紛飛之景,仿若置身冰寒天地。在這惡劣冬日,詩人呼喚友人攜手,共御嚴(yán)寒,那是困境下的溫暖相依,于天寒地凍中,人與人的情誼如炭火熠熠,讓人體味冬日里真摯情感的珍貴,恰似寒夜孤燈,暖人心扉。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 15px;">昔我往矣,楊柳依依。今我來思,雨雪霏霏。</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"> ——《小雅·采薇》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;">出征時春和景明,歸來時卻逢寒冬大雪,對比間歲月滄桑、戍邊艱苦盡顯。戰(zhàn)士冒雪而歸,身影在茫茫雪幕中踽踽,這雪承載著思鄉(xiāng)濃愁,紛飛灑落,浸濕了多少離人眼眸,讀來頓感冬日寒意透骨,思親之緒綿纏。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 15px;">風(fēng)雨如晦,雞鳴不已。既見君子,云胡不喜。</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"> ——《鄭風(fēng)·風(fēng)雨》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;">雖未點(diǎn)明冬,可那風(fēng)雨交加、天色晦暗恰似寒冬凄冷夜。女子于屋內(nèi)苦盼良人,在寒夜孤寂、風(fēng)雨喧囂中,心憂如焚。待君子出現(xiàn),欣喜瞬間驅(qū)散陰霾,恰似冬盡春來,為冷寂冬夜添一抹溫情亮色,讓人體味愛情暖力。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 15px;">言念君子,溫其如玉。在其板屋,亂我心曲。</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"> ——《秦風(fēng)·小戎》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;">背景是冬日西陲,寒氣逼人,男子駕戎車、獵猛獸,英姿颯爽。女子思念之余,滿是對家國戰(zhàn)士的敬仰。冰原馳馬、風(fēng)刀霜劍下,秦地豪情與柔情交織,盡顯冬日別樣剛健,如烈酒入喉,熱辣沖蕩。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 15px;">二之日鑿冰沖沖,三之日納于凌陰。四之日其蚤,獻(xiàn)羔祭韭。</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"> ——《豳風(fēng)·七月》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;">歲暮寒冬,農(nóng)人鑿冰儲冰、獻(xiàn)祭祈福,為來年綢繆。冰面勞作號子、莊重祭禮誦聲,奏響冬的尾聲,寒季不閑,滿是對生活敬畏,呈現(xiàn)上古冬日農(nóng)忙、質(zhì)樸煙火,如陳釀醇厚,回味悠長。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 15px;">誰謂河廣?一葦杭之。誰謂宋遠(yuǎn)?跂予望之。</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"> ——《衛(wèi)風(fēng)·河廣》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;">冬日河水或冰封,或寒波浩渺,詩人思鄉(xiāng)心切,覺黃河不寬、宋國非遙,佇立岸邊,望穿秋水。寒風(fēng)中身姿孤零,思鄉(xiāng)意似暗流涌動,于冰寒天地添幾分悵惘,如冷風(fēng)中殘葉,飄零牽愁。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 15px;">彼黍離離,彼稷之苗。行邁靡靡,中心搖搖。</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"> ——《王風(fēng)·黍離》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"><span class="ql-cursor">?</span></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;">或在冬日荒蕪,黍稷殘敗,詩人過故都,見宮闕成墟,腳步拖沓,心憂家國。寒風(fēng)拂過枯莖,似泣訴往昔繁華,滿目蕭索間,冬的冷寂與國殤之痛相融,沉重壓心,如鉛云蔽日。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 15px;">無田甫田,維莠驕驕。無思遠(yuǎn)人,勞心忉忉。</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"> ——《齊風(fēng)·甫田》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;">冬日田壟荒蕪,女子望著閑置大田,念起遠(yuǎn)方征人。雜草叢生是景,思親心切是情,寒風(fēng)吹曠野,孤寂更襯思念濃,于平淡語中揪人心弦,似寒夜冷雨,點(diǎn)滴叩心。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 15px;">肅肅鴇羽,集于苞栩。王事靡盬,不能蓺稷黍。父母何怙?</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"> ——《唐風(fēng)·鴇羽》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"><span class="ql-cursor">?</span></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;">冬日草木凋敝,鴇鳥棲枯枝,百姓卻因征役難顧農(nóng)事、贍養(yǎng)雙親。寒風(fēng)中民不聊生之景,滿是怨憤無奈,如霜雪覆壓,民生多艱之嘆在冬寒里彌漫,刺人心腑。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 15px;">東門之楊,其葉牂牂?;枰詾槠冢餍腔突?。</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"> ——《陳風(fēng)·東門之楊》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;">冬夜白楊蕭蕭,葉落空枝,女子依約赴會,從黃昏等到星耀夜空。寒風(fēng)吹衣,忐忑伴期待,冬夜靜謐為情渲染,未言結(jié)果,卻留無盡遐想,恰似冬末梅苞,含而待放。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 15px;"><span class="ql-cursor">?</span>《詩經(jīng)》里的冬天,是自然與人文交織的樂章,是情感與生活相融的詩篇。這里的冬天,有寒冷中的堅韌,有風(fēng)雪中的歸思,有勞動中的希望,亦有愛情中的溫暖。它讓我們看到,數(shù)千年前的先人們,在冬日的懷抱里,以一種從容而優(yōu)雅的姿態(tài),面對生活的喜怒哀樂,用勤勞的雙手和詩意的心靈,書寫著屬于他們的冬日故事。</span></p><p class="ql-block"><br></p>